 |
| ||||
|
Op het moment dat Tech de telefonische verbinding met Moderator verbrak, nam Prinses een op haar telefoon binnenkomend gesprek aan. „Hallo?” „Hallo,” klonk een mannenstem aan de andere kant van de onzichtbare lijn. „U kent mij niet, en ik u ook niet, maar ik geloof dat ik belangrijke informatie voor u heb.” „Hoe komt u aan dit nummer, als ik zo vrij mag zijn?” vroeg Prinses. „Men noemt mij hier Hawkeye. Ik woon al jaren in Colorado in de Verenigde Staten. Ik ben wat u zou noemen: een Indiaan. Nederland is mijn geboorteland. De levende God heeft mij u en uw vijand in een visioen laten zien. En vannacht heb ik uw telefoonnummer gekregen — van een engel. Dat was géén droom: ik heb het papiertje dat door hem zelf is beschreven, op dit moment in mijn hand.” Prinses was even stil — dit alles moest ze even op zich laten inwerken, voor ze vroeg: „Hawkeye... van bloCnoot?” Nu was Hawkeye even stil. „Inderdaad! En u bent dan...?” „Ik ben Prinses,” zei Prinses. „Aangenaam kennis met u te maken!” „Het genoegen is wederzijds,” sprak Hawkeye. „Maar er is weinig tijd. U strijdt tegen een vrouw, die uw volk haat. Vergeet niet, dat de eigenlijke strijd een geestelijke strijd is.” Prinses bleef stil. Dit wist ze al. Kwam er nog meer? Ze keek met Concept en Gosen mee naar het scherm van de laptop, waaraan Tech een chat-sessie met EsQuirrel onderhield. „N07 N1C3?” fluisterde ze, een vreemd gezicht trekkend. Hawkeye vervolgde: „Vannacht heb ik gedroomd van een ramp, die eens in India is voorgevallen.” Nu spitste Prinses haar oren: India! Daar was het toestel van de drie jongemannen naar onderweg geweest! De Indiaan ging verder. Prinses hoorde dingen, die ze liever niet geweten had. „Zó veel?” vroeg ze ontdaan. „Ik weet niet wat u er op dit moment mee kunt,” zei Hawkeye. „Het lijkt misschien totaal niet met uw huidige strijd te maken te hebben, maar ik weet heel zeker dat de Heilige Geest wil, dat u dit weet. Vooral de naam van de stad die door deze tragedie getroffen is, is van belang in uw strijd.” Hawkeye spelde de beladen naam voor de zekerheid nog eens. „En weet, dat u niet alleen staat in uw strijd: er wordt voor u allen gebeden.” „Dank u,” zei Prinses, diep onder de indruk. „Ik moet ophangen,” gaf Hawkeye te kennen. „Ik heb nòg een telefoontje te plegen...” „Dààg,” groette Prinses. „Tot ziens op bloCnoot,” groette Hawkeye. De verbinding werd verbroken. Prinses sloeg het nummer op. Misschien zou het ooit nodig zijn deze bekende vreemdeling nog eens te bellen... Ze hoorde Concept zeggen: „Lapohb? Wat mag dàt dan wel wezen?” Haar ogen trokken weer naar het TFT-scherm van de laptop. Ze zag de letters. Maar zij zag méér dan een letterreeks. Haar bewustzijn zag de geïnverteerde naam, en onwillekeurig uitte ze een kreet. Ze zag een naam, die haar met ontzetting vervulde... „Bhopal!!!” |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
