248819
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Paardje...
...in de regen #4
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
- Deel 4 -
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

„Maar waaròm mag ik nou niet?” vraagt een verongelijkte, twaalfjarige Jon aan zijn vader, die naast hem op de bok zit en geen blijk geeft van enige verandering van gedachten.
„Dat heb ik je al uitgelegd,” krijgt hij ten antwoord.
„Maar thuis heb ik het óók al zo vaak gedaan!” zeurt Jon verder.
„Dat weet ik,” zegt vader. „Maar we zijn nu niet thuis.”
„Nou!” reageert Jon gefrustreerd.
„Dit is de wèg, en er kan van alles gebeuren,” legt vader nogmaals uit. „En ik zou maar ophouden met zeuren als ik jou was.”


Nog net op tijd houdt Jon zijn snelheid in: hij staat op het randje van een brede sloot, die de grens van het weiland blijkt te markeren.
„Hoe kom ik hier overheen?” vraagt hij zich geërgerd af, terwijl hij naar links, noch naar rechts enige brug of plank kan ontdekken. Vóór hem uit — nog even klein als het vanaf de top van de heuvel geleken had — schittert het gouden lichtje.
Hij gokt links.
Met het lichtje rechts van hem sjokt hij voort langs de waterkant. Hij probeert al lang geen afstanden meer te schatten.
Stop.
Oh nee!
De sloot splitst zich: hij staat in de noordwestelijke hoek van het weiland, en kan slechts kiezen tussen twee richtingen: terug naar de heuvel, of omdraaien en hopen dat de oostelijke hoek een doorgang biedt…
De keuze is gauw gemaakt, en nog stiller dan eerst legt hij de afstand opnieuw af, het lichtje nu aan zijn linkerhand. Hij heeft geen flauw idee waar hij net bijna de sloot indook, maar uiteindelijk bereikt hij de tegenoverliggende hoek van het weiland — die open blijkt te zijn en uitkomt op een smalle zandweg in de richting van het licht!
Al gauw ligt het grasland achter hem. Hij voelt de blaren op zijn voetzolen in zijn leren laarzen knellen bij iedere stap. Maar daar vlak voor hem, hoopgevend en warmte uitstralend, staat het stralende lichtje dat hem wenkt!


Een plotselinge uitroep van vader doet Jon uit zijn beschamende herinnering opschrikken. Hij kijkt naast zich — en ziet alleen zijn zusje, die naar de plotseling lege plek naast zich kijkt.
Bèng!!!
Hun paard schrikt van de harde knal naast de kar, en voordat Jon beseft wat er gebeurt, slaat het dier op hol, terwijl Celisa gillend van schrik de teugels van zich afwerpt, buiten Jons bereik, en in de achtergrond een ruwe stem hard lacht.
„Hou je vast!” roept Jon, terwijl hij zichzelf nauwelijks in evenwicht weet te houden op de hotsende wagen. Ze rijden door een stil stuk bos, en het paard heeft het pad van schrik verlaten. Bomen vliegen voorbij, en ook al wil Jon zijn zusje de vreselijkste verwensingen naar het hoofd gooien omdat ze zo dom was de teugels van zich af te gooien, hij merkt dat hij het meer dan druk genoeg heeft om in deze wilde chaos het dier weer rustig te krijgen. Hij kijkt voor zich. Ternauwernood weet het paard een boom te ontwijken, maar de kar slaat er in volle vaart tegenaan.
Even lijkt alles heel langzaam te gaan: hij ziet zijn zusje met de doodsangst in de ogen naast hem door de lucht zweven, het paard onder zich en een andere boom in haar weg… haar voorhoofd slaat hard tegen de boom, haar nek draait vreemd terug… haar linkerbeen komt onzacht tussen het paard en die boom, en knikt onnatuurlijk terug, terwijl ze over de kop slaat en naast het paard verdwijnt. Zelf komt hij met de borst op het achterhoofd van het paard terecht en slaat er overheen. Dan versnelt alles weer even onverwacht als de vertraging gekomen is.
Hij ploft hard op de bosgrond neer, terwijl een ruwe boomstronk zijn zij schampt…


>>
Gepost op 05-06-2006 om 18:04 uur
407 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Paardje...)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: prinses
Dat is interessant: je eerste alinea.
Een flashbakc in een flashback...
Gepost op 05-06-2006 Om 19:19
Ik twijfel nog of ik dat toch niet ook maar in de tt zal zetten, of dat ik het in vt zal laten staan.

Ideeën?
Gepost op 05-06-2006 Om 21:48

Door: prinses
Ik vind het wel goed in de vt, anders word het een erg 'gepuzzel', om met jouw woorden te spreken.
Maar dan moet je wel consequent zijn bij je àndere flashbacks in flashback. Die heb je nog in de tt staan.
Bij de volgende posts bedoel ik.
Ik zal even kijken of ik er daar wat kan aanwijzen.
Gepost op 05-06-2006 Om 22:00
Ik heb 'm teruggehaald naar tt, juist om consequent te blijven...

Dank je voor het meedenken.

;)
Gepost op 06-06-2006 Om 22:31

Door: prinses
Ja, bij post 6.
Gepost op 05-06-2006 Om 22:06
Zoals daar uitgelegd: volgens mij zijn dat geen 'flashbacks-in-flashbacks'.
Gepost op 05-06-2006 Om 22:24

Door: kiezel
Heel sterk die verdere flashback! Ik ben het ook eens met de keuze om die in de tt te houden.

Wat ik ook goed vind is dat je in het ongeluk dat zich in 'slowmotion' afspeelt zegt: "Dan versnelt alles weer even onverwacht als de vertraging gekomen is."
Gepost op 07-06-2006 Om 10:53
Gelukkig! Ik hooef hier geen 'hij' toe te voegen! *haha!*
Gepost op 07-06-2006 Om 10:55

Door:
He, nee toch. En nou?

B.t.w. Je houdt de lezer wel scherp door zo nu en dan van tijd te wisselen.
Gepost op 29-08-2010 Om 14:36

...zonder van tijd te wisselen! =D

Gepost op 30-08-2010 Om 11:07

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.