 |
| ||||
|
"Jij kleed je altijd als een zwarte weduwe" ,roept mijn moeder altijd. Terwijl ze dan afkeurend m'n kleding bekijkt. Want waar ik de kleur 'zwart ' aanbíd, háát mama ' zwart '. M'n moeder vind ' zwart ' namelijk somber , degelijk en saai. Ik vind de kleur daarentegen prachtig afkledend en stijlvol. Mama is altijd al meer van de ' wit ' geweest. Al zolang ik haar ken. En dat heeft bij mij zo z'n sporen achtergelaten. Want omdat ik in mijn jeugd geheel overgeleverd was aan de smaak van mijn moeder Droeg ik destijds veel wít. Té véél wít! Weet je,mama is een nette vrouw. Die houd van wit. Omdat ze de kleur ' wit ' linkt aan schoon, fris , netjes , rein en smetteloos. Dus als kind droeg ik onder elk jurkje hagelwitte kniekousen. Omdat ' wit ' overál bij stond. En nétjes was. Oók als ik een nieuwe trui had. Dan moest daar een wit blousje onder. Niet voor wat extra warmte. Nee,énkel en álleen voor het witte kraagje. Want dat stond veel netter. Volgens máma. En wat benijdde ik de populaire meiden in mijn klas. Meiden die moeders hadden die niet van ' wit ' hielden. Die droegen bij hun blauwe jurkje blauwe kousen. En bij hun roze rokje roze. Maar mama hield vol dat ' wit ' overal bij kon. En praktisch als ze ingesteld is hield ze voet bij stuk. Ik hoef je niet uit te leggen dat ik in die tijd belachelijk weinig sjans had. Want dertig jaar geleden waren witte sokken óók al een afknapper! Maar gelukkig,ik werd ouder. En toen ik zelf mijn garderobe kon samenstellen wist ik niet hoe snel ik het veel-te-veel-wit in mijn kast moest verruilen voor zwart. Oké,toegegeven ,ik sloeg misschien een beetje door.Toen. Want waar ik 's winters nu voornamelijk blauw,grijs,bruin en zwart draag. Droeg ik in mijn puberteit alléén maar zwart. Maar ook die periodes gaan over. Al bleef ik voorkeur houden voor neutrale sombere kleuren. En mijdde ik wit.En kleur. Totdat ik laatst een boetiekje binnen wandelde en mij een explosie van kleuren tegemoet kwam. "Ja,dat is colourblocking,legde een vriendelijk verkoopstertje mij uit. "Dat is helemaal-je-van-het-dit seizoen. Gewoon eens proberen." Nou ben ik er altijd wel voor in om iets nieuws te proberen,dus ik bezweek. Met een fuchsia-roze top dook ik de kleedkamer in. En nadat ik het ding over mijn hoofd had getrokken bekeek ik mijzelf verrast in de spiegel. Dat roze stond me onverwachts best leuk.Vond ik. En ook mijn lichtblauwe leken meteen een stuk lichtblauwer. Een paar seconden stond ik nog licht twijfelend voor de spiegel. Maar daar kwam acuut een eind aan toen ik ineens Frank Boeijen door de luidsprekers hoorde galmen. "Denk niet wit,denk niet zwart..." Dit moest besturing zijn,dat kón niet anders. Daarboven wilde ze mij natuurlijk ook van dat sombere zwart af hebben. Die kleuren waren niet voor niets bedacht. Anders hadden er op deze aardbol alleen maar zebra's en pinguďns rond gelopen. En geen knáloranje goudvissen en knálgroene papegaaien. Met een tevreden gevoel liep ik met mijn nieuwe aanwinst naar de kassa. Eenmaal thuis besloot ik de kleurrijke top meteen aan te trekken. Maar wat schetste mijn verbazing. Thuis was de top lang zo leuk niet als ik de winkel. Ik trok en draaide wat aan het kledingstuk. Maar het werd er niet mooier op. Ik zuchtte diep. Dit was geen besturing. Dit was valse verleiding! Dus de top kwam in de kast te hangen. En elke keer als ik mijn kledingkast opende riep de top: " Pak mij" Maar ik maakte geen oogcontact en negeerde hem. Totdat Vriendin op de koffie kwam. En even ter introductie. Vriendin is zeer colour-minded. Tot het hysterische toe. Die raakt in ware extase bij het zien van een zeepbel of een olievlek. Daar zitten namelijk alle kleuren van de regenboog in. En daar word zij heel blij van.En gelukkig. " Hoe vind je 'm " zei ik,terwijl ik de top voor haar neus hield. "Leuk, zei ze,níeuw?" Ik knikte. 'Trék eens aan',zei ik. Vriendin trok haar wenkbrauw omhoog.'Hoezo?" Ik legde haar uit dat ik weer eens een miskoop had gedaan en dat het ding nu ongebruikt in mijn kast lag. Ze trok de top over haar hoofd en ging voor de spiegel staan. 'Wat is er mis mee? "vroeg ze verbaasd. "Nou gewoon..alles,eigenlijk,zei ik.Ik vond 'm óóit leuk. Vijf minuten dan. Maar nu niet meer" Ik keek naar Vriendin. "Bij jou staat 'tie wel.." Vriendin bekeek zichzelf nog eens in de spiegel. 'Tja,ik vind 'm niet gek ,hoor"zei ze terwijl ze wat heen en weer draaide. "Dan is 'tie nu van jou",besloot ik. Vriendin keek me aan. "Weet je het zéker,vroeg ze. Ik knikte. "Héél zéker! Opgelucht pakte ik een plastic tasje om hem in mee te geven. Dat ruimt lekker op,dacht ik. En vanaf die avond besloot ik voortaan weer gewoon voor somber te kiezen. In m'n kleding dan. Dat wit bewaarde ik wel voor de Liefde van m'n Leven. En die kleur bewaarde ik wel voor in mijn hart. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
