248816
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Museumdieven!
1. Judith en Chris
Door: bo
Commentaar van de schrijver:
Twee kinderen raken tijdens hun bezoek aan een museum per ongeluk ingesloten. Juist op een avond waarop museumdieven hun slag willen slaan.
De aanleiding tot dit verhaal: 2008 / Drents Museum / expositie over het terracotta leger van Xi'an.
Categorie: Jeugd / Kinderen
Geschatte leestijd: ca. 4 minuten

Iets bijzonders in het museum

‘Floris, ga jij Judith even ophalen bij Chris?’ vraagt mama.
‘We gaan eten. En direct naar huis komen hoor!’
Floris moppert ‘waarom moet ik dat nou weer doen’, maar hij zit zich toch maar te vervelen, dus zo erg is het nu ook weer niet.
Chris’ huis is dichtbij. Zijn achtertuin ligt aan hetzelfde achterpad als hun eigen achtertuin. Er zitten maar vijf huizen en een fietspad tussen.

Chris en Judith zijn bij Chris in de achtertuin aan het spelen. Floris hoort hun drukke stemmen al halverwege het pad. Ze rennen achter elkaar aan, weet hij. Ze spelen ‘volg de leider’. Eerst leggen ze dan allemaal planken, stokken en kleden over het gras en tussen de planten door. Zo ontstaan er een soort wegennet in de tuin. En de leider mag bepalen welke route ze gaan lopen. Het leukste is als hij veel scherpe bochten maakt en hard loopt. Dan is het heel moeilijk om goed te volgen. Floris doet ook wel eens mee, maar hij kan niet zo snel meekomen als Chris en Judith. Daarom raakt hij nog wel eens ‘verdwaald’. Dan zijn de anderen zo ver vooruit, dat hij niet meer weet welke weggetjes ze hebben genomen.

Floris duwt het tuinhek open. Hij ziet dat Chris de leider is. Judith rent lachtend achter hem aan.
‘Judith, je moet thuis komen want we gaan eten’ zegt Floris. Judith heeft geen zin om met spelen te stoppen, zoals altijd. Ze rent gewoon door, maar ze let even niet zo goed op. Ze stapt met haar voorste voet op de hak van de schoen van Chris.
‘Auw’, roept Chris, en tegelijk schiet zijn voet uit zijn schoen.
Judith verliest haar evenwicht.
‘O-o-o’ roept ze. Ze valt opzij, op haar linkerknie en probeert zichzelf op te vangen met haar handen. Maar ze heeft zo’n vaart dat ze doorschiet en met haar gezicht in het zwarte zand ploft.

‘O bah bah bah’ roept Judith als ze weer overeind komt, ‘bleh, bah’. Ze steekt haar tong uit en spuugt en sputtert . Haar mond en neusgaten zitten vol zwart zand. Ze ziet er opeens zo gek uit dat Chris en Floris ervan in de lach schieten. Judith wil boos naar ze kijken en tegelijk het zand uitspugen, maar dat maakt dat ze alleen nog maar gekker eruit ziet.
Chris krijgt medelijden. ‘Ik help je wel’ zegt hij en begint het zand van haar kleren te kloppen. ‘Hé, kijk uit’, roept Chris, want Judith spuugt nog steeds het zand uit haar mond, en raakt hem ook. ‘Ik haal wel even een washandje’, zegt Chris.
Even later kan Judith het laatste zand van haar gezicht afwassen.

‘Ga je nóu mee eten?’vraagt Floris nog eens. ‘Ja, oké’, zegt Judith. ‘Bedankt’, zegt ze tegen Chris, terwijl ze het washandje aan hem teruggeeft. ‘Ik ga nu maar’.’Ja, en niet weer gaan zandhappen hè’, zegt Chris. Hij trekt zijn uitgetrapte schoen weer aan.

Judith en Floris rennen over het achterpad naar hun eigen huis. Mama zit al ongeduldig te wachten aan tafel. ‘Waar bleven jullie nou?’, vraagt ze. Judith vertelt haar wat er gebeurd is. En dan kunnen ze eindelijk gaan eten.

Die avond laat Judiths vader een folder van het museum aan haar zien. Er staan bijzondere beelden in het museum die hij graag wil gaan bekijken. Ze zijn in China gemaakt, vóór Jezus geboren werd. Ze zijn dus al meer dan twee duizend jaar oud. Judith vindt het wel interessant. Twee duizend jaar, dat klinkt wel heel oud.
‘Mag ik ook mee naar het museum?’vraagt Judith.
‘Ja hoor’, zegt papa. ‘Dat vind ik gezellig, als je meegaat’.
‘Ik wil die beelden van de Here Jezus ook wel zien, zegt Floris. Papa lacht. ‘De beelden zijn niet ván de Here Jezus’, zegt hij, maar ze zijn door mensen gemaakt nog vóórdat de Here Jezus geboren was. ‘Ik ben ook al heel lang geboren’, zegt Floris eigenwijs. ‘Ja, jij bent al vijf jaar geleden geboren’ zegt mama. ‘Nou, en ik lekker al zeven jaar geleden’ zegt Judith stoer.

‘Pap, mag Chris ook mee naar het museum?’ vraagt Judith. Het is altijd leuk als Chris meegaat. Floris doet soms nog zo kinderachtig, maar Chris zit bij haar in de klas en die vindt vaak dezelfde dingen leuk als zij. Papa geeft niet direct antwoord. ‘Mag het, toe pap’ vraagt Judith ongeduldig. Mama geeft antwoord: ‘Chris mag wel mee hoor, maar zou hij dat wel leuk vinden, al die oude beelden in het museum?’ ‘Ja hoor, zegt Judith snel, ‘hij vindt zijn opa en oma ook heel leuk, en die zijn toch ook oud’. Papa en Mama schieten in de lach.

’s Avonds, in haar bed, ligt Judith aan het museum te denken. Ze vindt het altijd leuk om ergens heen te gaan, en al helemaal wanneer Chris ook mee mag. Als ze hem morgen ziet op school, zal ze hem direct gaan vragen. Judith begint een beetje te dromen. Ze ziet zichzelf staan met allemaal beelden om zich heen, die net zo groot zijn als zijzelf. Opeens is Chris ook bij haar in haar droom. Ze beginnen achter elkaar aan te rennen, tussen de beelden door. Ze spelen ‘Volg de leider’ en hebben de grootste lol.
Gepost op 13-03-2012 om 10:39 uur
103 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Museumdieven!)
Alle verhalen van deze schrijver (bo)



Door: Rapunzel
Leuk stukje, bo! Mooi begin.

Ben benieuwd naar het vervolg. Lijkt me heel leuk en spannend te worden, mede gezien wat je hierboven al aangaf
Gepost op 13-03-2012 Om 10:56

Door:
ik sluit me helemaal aan bij de vorige spreker/schrijver.
Gepost op 13-03-2012 Om 11:04

Door: EsQuizzy
Heb het nog niet gelezen. Vind het heel jammer dat je de uitkomst van je verhaal volledig weggeeft in het "Commentaar van de schrijver", zelfs nog voordat je maar aan het verhaal begint.
Het lijkt mij (als je al iets over de inhoud van je verhaal wilt vertellen daar) voldoende om aante geven dat twee kinderen worden ingesloten in een muzeum, juist op de avond dat dieven plannen in te breken... Meer wil ik als lezer nog niet weten...



Gepost op 13-03-2012 Om 12:27

Door: EsQuizzy
Muzeum... jah...



Gepost op 13-03-2012 Om 12:31
trek het je niet aan... je tip heb ik overgenomen
Gepost op 13-03-2012 Om 12:53

Door: EsQuizzy

Ha! Nou klinkt die introductie spannend!

Gepost op 13-03-2012 Om 14:54

Door: EsQuizzy
Nu wèl gelezen. Het klinkt als een gezellig maar spannend wordend kinderverhaal, en ik check nú pas de categorie, om mijn impressie bevestigd te zien. Dat komt in ieder geval heel goed over, dus!



Prachtig stukje, dat van Judith in het zand!

De droom is ook heel leuk en herkenbaar, ben benieuwd hoe dat verder zal gaan.

Eén puntje van kritiek, of eigenlijk meer een tip: als je boeken uit de kast trekt moet je daar maar eens op letten: als twee citaten van verschillende personen op elkaar volgen, is het een goede gewoonte om elke keer als een ander persoon aan het woord is op een nieuwe regel te beginnen. Dit maakt het lezen een stuk duidelijker.

‘Je lijkt wel een zandhapper!’ zei Chris, die dubbelsloeg van het lachen.
‘Nietes!’ zei Judith fel, en vroeg toen: ‘Wat is een zandhapper?’
‘Dat is een beest dat zand hapt,’ vulde Floris bijdehant in., waarop Chris bevestigend knikte en aanvulde: ‘Ja! En die zien er net zo uit als jij nu!’


Gepost op 13-03-2012 Om 21:23

Door: EsQuizzy


Ho... Een puntje te veel daar...

Maar goed. Alleen het laatste citaat begint niet op een nieuwe regel, dat is omdat het een zogenoemd ‘aangekondigd citaat’ is, dus het zinsdeel ervoor kondigt het citaat aan. Dan mag je in dezelfde alinea doorschrijven met een citaat van een ander karakter.

Ok. Tot zover dit lesje citaten…

Graag verder, want dit is leuk! Het doet mij aan Saskia en Jeroen denken, en aan Jip en Janneke en meer van dat soort heerlijke jeugdboeken van toen ik een kind was.

...

@Rapunzel: ja, ik wéét het. Ik bedoel lichamelijk en qua leeftijd, ok?

Gepost op 13-03-2012 Om 21:28

Door: EsQuizzy
O, in mijn stukje hoort het trouwens ‘bijdehand’ te zijn... De verbogen vorm daarvan is ‘bijdehante’. Lekker handig.



Gepost op 13-03-2012 Om 21:29

Door: Rapunzel
@Quizzy: Eeh hûh Jij hebt ècht tè veel tijd doorgebracht met mijn neefje vanavond... tsssss...

@bo: Sorry, volledig irrelevant bij het begin van jouw mooie verhaal, maar het moest even

Gepost op 13-03-2012 Om 21:38

Door: EsQuizzy
Irrelevant? We hebben het over ‘kind zijn’ en hoogstandjes in de kinderliteratuur naar aanleiding van bovenstaande verhaalpost van bo!

Lijkt mij relevant, dus, en een compliment voor de auteur.

Gepost op 13-03-2012 Om 21:43

Door: Rapunzel
Dat staat buiten kijf: bo`s verhaal is mooi, leuk, grappig, en dus idd complimenten waard

Ik refereerde meer naar het invullen door *jou* van *mijn* gedachten bij het lezen van *jouw* reactie

En door ook maar 5 minuten bij mijn neefje in de buurt te zijn wordt iedereen behoorlijk BIJDEHANDT
Als ze het al niet van zichzelf zijn...

Dus...
Gepost op 13-03-2012 Om 21:53

Door: EsQuizzy
#bijdehandt: je bedoelt bijdehantd?



Gepost op 13-03-2012 Om 22:00

Door: Rapunzel
Nee, ik bedoelde meer iets als:



of passender bij kinderliteratuur:

[img]http://cache2.hyves-static.net/images/smilies/default/smiley_mum.gif[img]

Gepost op 13-03-2012 Om 22:11

Door: Rapunzel
Eh ja...



dus...

Gepost op 13-03-2012 Om 22:12

Door: EsQuizzy



Gepost op 14-03-2012 Om 08:31

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.