 |
| ||||
|
Nu ziet Alexander ook wat Jack zag. Eerst had hij niet willen kijken. Oldest trick in the book had hij gedacht, en Daar trap ik ècht niet in. Maar nu hij even stil staat en in dezelfde richting als Jack net kijkt, schrikt hij zich een ongeluk en deinst hij achteruit… Op hetzelfde moment staat Jack, nog steeds onzichtbaar, maar breed grijnzend tegen de boom aan. Phoe…, daar ben ik mooi even vanaf gekomen, en wat ben ik blij met dat horloge nu. Trouwens nooit gedacht dat er werkelijk een eekhoorn bestond die cola uit bruisende blikjes dronk… denkt hij bij zichzelf en hij kijkt nog eens goed naar het bizarre schouwspel voor hem, terwijl hij zich probeert los te wurmen uit de touwen die Alexander om hem heen gewikkeld heeft. En wat had die stinkerd nou allemaal? Leven geruïneerd, uit de weg ruimen? En hij zei nog iets… wat was dat ook al weer? Oh ja: Iets over onze levenslijnen botsen en een mysterie? Nou, ik mag een boon worden, als ik het snap…? denkt Jack Eerst maar eens even dit touw losmaken. Niet veel later, als Alexander nog verdwaasd om zich heen zit te kijken, sluipt Jack voorzichtig langs hem af. “Hé, waar ben je? Jij …,” schreeuwt Alexander, “Denk maar niet dat je je voor mij schuil kunt houden. Ik zal je vinden. Hoe dan ook!” Woest loopt hij weg. Hij pak zijn smartphone en belt één van zijn kameraden op. “Hé Fred, ja met mij. Waar zit je? Oh, nou, die cop is mij net te slim af geweest… Ja, weet ik veel. Hij was ineens verdwenen en ik keek recht in de ogen van één of andere eekhoorn, die doodleuk cola uit van die leuke, bruisende blikjes dronk. Ongelooflijk... Ja, wat nou! Ik ben toch zeker niet gek! Ik weet toch wel wat ik hier met m`n eigen ogen gezien heb net, of niet soms!? Wat zeg je? Oh nee, die boekhandel “Kijk en zie, lees en leer” zit er niet meer? Verhuisd? Wat nu? Goed, daar hebben we het straks dan wel over, vinden we vast ook wel weer een oplossing voor. Eerst maar eens dit probleem uit de weg ruimen… Maaruh… haal mij effe snel op hier! Ja, schiet nou maar op! Des te langer ik hier sta, des te meer kans is er dat ze mij herkennen. Was al lang blij dat die cop niks doorhad!” Aha, dat is misschien bruikbare informatie denkt de undercoveragent in Jack. Maar opeens voelde hij iets. Hûh, dat is vreemd… eens even kijken… wat kriebelt er hier toch zo? “Nou jááá!” roept Jack hardop, terwijl hij het kleine beestje onder zijn overhemd vandaan haalt. Hij is zich te laat bewust van het feit, dat hij wèl onzichtbaar is, maar níet onhoorbaar. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
