 |
| ||||
|
Ik ben een heel net meisje. Ik hou helemaal niet van rotzooi en troep. Maar helaas is de werkelijkheid heel anders. En blijk ik vooral een heel net meisje in mijn hoofd,tussen mijn oren en in mijn dromen. Maar niet in real life. Want in mijn huis is het een puinzooi en niet zo'n beetje ook. En tijd om het op te ruimen heb ik zogenaamd niet. Laat staan zin. Mijn cremekleurige bank heeft inmiddels een wat donkerdere tint gekregen. Gekleurd door vetvlekken en zwarte vegen. Mijn laminaatvloer ligt vol kruimels en in de hoekjes dwarrelt stof. Als ik met mijn vinger over mijn raam veeg, is hij zwart. Mijn eettafel én salontafel liggen bezaaid met papieren, enveloppen en rekeningen. De krantenbak puilt uit. In mijn boekenkast stáán geen boeken,maar líggen hángen en zítten boeken. Op de stoel in mijn slaapkamer ligt de halve inhoud van mijn klerenkast. Mijn wasgoedmanden blijven vol,(oké één met schone onopgevouwen en één met vuile was) De keukenkastjes zijn vaker leeg dan vol en de inhoud staat dan vies op het aanrecht. Kortom,mijn nederige stulpje is uiterst gezellig maar niet proper. Gezellig chaotisch-zoiets. Ik zou mezelf het beste kunnen omschrijven als een nooit volwassen geworden Floddertje. Iemand die op wat voor wijze dan ook onordelijk is en dat altijd zal blijven Maar soms op een geheel onverwacht moment,dan dient zich een opruim-bui aan. Zoals een paar weken geleden. Geheel onverwacht kreeg ik van een kassameisje een paar leuke schoonmaakhandschoentjes aangeboden. Zomaar gratis en voor niets,bij nog geen vijf euro boodschappen. Van die leuke rode rubberen met witte stipjes. En als iets-óngeacht wát het is,rood met witte stippen heeft dan vind ik het bijvoorbaat al leuk. Rood met witte stippen doet mij namelijk denken aan gezellige paddenstoelen met nóg gezellige-rige kabouters die in een leuke speelweide heerlijk ontspannen chillen en in het geheel nooit aan schoonmaken of dat soort gerelateerde dingen denken. Wellicht dat ik mij daarom zo goed met ze kan identificeren,met die kabouters Met hun gezelligheid dan. Helaas niet met hun afmeting,alhoewel, je hebt ook gezellig gevulde tuinkabouters,toch? Eenmaal thuis voelde ik mij meteen geroepen om mijn huis grondig aan te pakken, en met de rode schoonmaakhandschoentjes raasde ik als een ware schoonmaakdiva door mijn huis. Binnen no-time zag mijn anders zo slordige keet eruit als een dubbelpagina van de VT-wonen en stonden er drie vuilniszakken bij de voordeur te wachten om weggebracht te worden. Ik beloonde mijzelf met een lekkere kop koffie en bekeek het resultaat vanaf mijn bank. Als door een echo hoorde ik Marja en Liny van "Hoe schoon is jouw huis "mij al complimenteren. Héél gék,ik zou blij moeten zijn met het resultaat,maar gek genoeg was ik dat niet. Door die wervelstorm was ik mijn huis kwijtgeraakt. Mijn o, zo vertrouwde rommelkeet was ineens veel te keurig en ik durfde me nauwelijks te verroeren, Ik zocht wanhopig naar de zoetjes en de koffiemelk die niet meer op hun vertrouwde plekje stonden, maar ver weg in een keukenkastje. En wáár had ik mijn afstandsbediening verstopt om Oprah te kijken? Ik voelde me doodongelukkig. Na enkele uren was er van mijn wervelstorm niks meer te zien,want ik had besloten een Floddertje te blijven.Tot aan m'n dood. Sommige dingen moet je namelijk niet willen veranderen. En vooral niet als ze je ongelukkig maken En de rode handschoentjes? Die liggen in het aanrechtkastje. Te wachten op een volgende keer.Sttt..niks zeggen |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
