248816
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen s2
354 Wijsheid
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 4 minuten

Klokslag zeven uur stapte Den Engel de vergaderkamer op de tweede verdieping binnen, die door één van de conciërges op zijn verzoek netjes in een ruime kring van stoelen om de grote houten tafel was klaargezet voor de bijeenkomst van vanavond. Het lichte, langwerpige zaaltje met donkere, spiegelende ramen aan één van de lange zijden zat flink vol: de ouders of verzorgers van negen leerlingen plus Mandy van Dam, de schoolpsychologe, zaten met een kopje koffie of thee op hem te wachten onder licht maar bedrukt gemompel. Aan de kopse kant bij de deur, waar de U-vormige kring open was, was nog een stoel vrij.
Maar die zou hij nog niet nodig hebben. Eerst maar even een introductiepraatje.
Onderweg vanuit het Ervaringscentrum naar hier had hij deels lopen bidden; deels zich verwonderd over wat Jantine hem had laten zien. Ook dàt had hij in zijn gebed betrokken. Nu eerst kwam het echter aan op deze vergadering, die nog moeilijk genoeg zou worden. Vanaf het beeldscherm dat voor hèm linksachterin het zaaltje hing, staarde het vertrouwde logo van het Vivaldi College hem als een wijze, grijze uil tegemoet.
Hij vertegenwoordigde de school op dit moeilijke moment.
‘Wijsheid’ was een belangrijk onderwerp van zijn gebed geweest.
Het logo leek een bemoedigende knipoog.
Hij schraapte zijn keel en wilde beginnen, maar op dat moment begon zijn telefoon te jengelen. Sommige van de ouders, die ondanks de situatie gelukkig nog steeds oog voor humor bleken te hebben, glimlachten terwijl de rector het toestelletje uit zijn binnenzak viste, keek wie het was en het gesprek weigerde, waarop hij het meest stille profiel inschakelde.
„Nú even niet,” sprak hij serieus richting de aanwezigen, waarvan sommigen hem waarderend toeknikten, enkelen opnieuw glimlachten terwijl anderen hem gespannen bleven aankijken.
„Mijn excuses,” zei hij dus rustig, waarbij hij de telefoon terug liet glijden op zijn vaste plek. Hij haalde eens diep adem en deed een nieuwe poging: „Prettig dat u allen op deze korte termijn tijd kon vrijmaken om hier vanavond aanwezig te zijn. Voor diegenen onder u met wie ik nog niet eerder persoonlijk te maken heb gehad: mijn naam is Gabriël den Engel, ik ben zoals u weet de rector van het Vivaldi College. Hier links van mij zit mijn collega Mandy van Dam, onze schoolpsychologe. Zij was in die hoedanigheid ook bij het gesprek aanwezig dat wij vandaag met de betrokken jongelui hebben gehad.”
Sommige van de ouders knikten hen even toe. Gabriël begon zijn verhaal.
„Deze week is een roerige week gebleken op onze school, waarover u ongetwijfeld dinsdag in de media hebt kunnen lezen. De lafhartige aanval op een medeleerling van uw kinderen heeft ons allemaal diep geschokt. Er is direct aangifte gedaan van deze aanval, zowel vanuit de school als door de ouders van Rosa Welder. U moet weten dat wij als school iedere vorm van misbruik zéér hoog opnemen, maar de combinatie met een doodsbedreiging…” Hij zocht even naar woorden, vond ze niet, schudde zijn hoofd en zei: „Daar hebben wij géén woorden voor. Samen met de politie werken wij eraan om deze zaak zo snel mogelijk op te lossen en de dader of daders op gepaste wijze de consequenties van hun daden te laten voelen.” Hij zag dat één van de vaders — zo te zien de vader van Yacintha — iets wilde vragen en besloot hem direct de gelegenheid te geven.
„Is er een verband tussen die aanval en wat Yacintha is overkomen?” Meerdere ouders mompelden hun instemming met deze vraag en keken Den Engel verwachtingsvol aan. Die knikte en antwoordde: „Ja. Tijdens mijn toespraak aan de hele school, via het intranet afgelopen dinsdagmorgen, heb ik aangegeven dat iedereen die ook maar iets aan informatie kon geven, hiertoe bij mij kon komen. Eigenlijk heb ik iets gezegd in de trant van: ‘Het wordt van je verwacht, om deze school een veilige plek te kunnen laten zijn.’ Hierop kwam gistermiddag na schooltijd een leerling naar mij toe met een aarzelend verhaal, waarin de namen werden genoemd van de jongelui die wij vanmorgen bij elkaar hebben gehaald voor een gesprek. David en Bianca waren daar helaas niet bij aanwezig, die konden we zo gauw niet lokaliseren—”
„Daar kan ik me iets bij vóórstellen,” reageerde de vader van Bianca droogjes. Den Engel schonk hem een vermoeide maar ernstige glimlach, waarop hij vervolgde: „De naam van Johanna van Dijk werd ook door onze anonieme informant genoemd, al bleek al snel dat zij nergens van op de hoogte was. Ik heb haar ouders ook gevraagd hier vanavond aanwezig te zijn,” — hij knikte de heer en mevrouw Van Dijk even toe — „om eventuele onduidelijkheden die zouden kunnen ontstaan meteen vóór te zijn.”
Hij nam even de tijd voor een slok water uit een glas dat voor hem klaargezet was. Meneer Van Dijk, een lange man met een kort, donker baardje, maakte van de gelegenheid gebruik om aan Den Engels woorden toe te voegen: „Een wijs besluit, waar wij erg blij mee zijn. Johanna kwam vanmiddag thuis met een nogal warrig verhaal. Ze vond het moeilijk om het duidelijk te vertellen en was dus blij om te horen dat u ons al gebeld had om ons uit te nodigen voor deze avond.”
„Graag gedaan,” reageerde Den Engel, aan wie het bevestigende compliment van Johanna’s vader welbesteed was. „Ik ben blij dat u gekomen bent. U zult volgens ons op deze manier ook beter weten hoe u Johanna kunt helpen om Hilde te begrijpen en te ondersteunen. Maar misschien is het goed om u nu eerst op de hoogte te brengen van de huidige stand van zaken. Vandaag zijn er namelijk een paar belangrijke ontwikkelingen geweest in deze zaak.”
Bijna alle aanwezigen, behalve Mandy en Caroliens moeder, een tengere vrouw met fladderende, kleurrijke kleding, veel sieraden en een rimpelig, zwaar opgemaakt gezicht, keken hem nieuwsgierig afwachtend aan.

Gepost op 29-05-2011 om 16:25 uur
196 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: Rapunzel
Complimenten, Quizzy, mooi beschreven weer!

Met de laatste regel (m.n.) hou je het weer lekker spannend, aangezien die voor mij meteen weer een vraag oproept...
Gepost op 29-05-2011 Om 16:49

=)

Wèlke vraag?

*nieuwsgierige glimlach*

Gepost op 29-05-2011 Om 17:29

Door: Levanda
Goed gedaan, Esq! Je mist alleen nog ergens een ", nadat de ouders beginnen met knikken, open je het citaat van Den Engel niet
Gepost op 29-05-2011 Om 17:12

Dank je, Levanda! =)

Gepost op 29-05-2011 Om 17:28

Door: Levanda
Een aanhalingsteken! Dat is het woord dat ik zocht Je mist dus een aanhalingsteken
Gepost op 29-05-2011 Om 17:13

Ik heb dat stukje aangepast en het aanhalingsteken toegevoegd, Levanda.

Dank je voor de oplettendheid!

=)

Gepost op 29-05-2011 Om 17:30

Door:
Mooi vervolg. En is het nu inderdaad duidelijk.

Wel heb ik een vraagje: wat is Mandys leeftijd? (Mandy komt er toch niet achter als je het vertelt.)
Gepost op 29-05-2011 Om 17:18

…het is…? =)

Euhm. Zowel in deze post als de post waarin ik haar in het verhaal introduceerde (Kd.297) vinden we een aanwijzing in de richting van het antwoord op je vraag. Ze is ‘de nog jonge schoolpsychologe’, en Den Engel stelt haar hier voor met de omschrijving ‘jongedame’.
Precies weet ik het nog niet. Het verhaal heeft mij nog niet gedwongen haar leeftijd vast te stellen. Maar wat is het belang, als ik vragen mag?

=)

Gepost op 29-05-2011 Om 17:38

Door: Rapunzel
De vraag is: Waarom kijkt deze vrouw, die we misschien al kennen, nìet nieuwsgierig afwachtend naar Den Engel?

Goeie vraag, toch??
Gepost op 29-05-2011 Om 17:45

…Waarmee je bij mij twéé vragen oproept.

=D

Gepost op 29-05-2011 Om 17:55

Door: Rapunzel
Gepost op 29-05-2011 Om 18:06

=D

Gepost op 29-05-2011 Om 18:07

Door:
Iemand met jongedame betitelen kan heel gevoelig liggen. Uiteraard is haar verhouding met den Engel optimaal, maar dan nog...
Het zou veiliger zijn wanneer hij haar aangwezen had als *links naast mij zit..* of iets in die strekking. Al was het alleen maar voor het respect bij de ouders die aanwezig zijn.
Jongedame is iets wat je als volwassen man eigenlijk alleen maar kunt zeggen tegen een jonge vrouw als je zeker weet dat ze dat kan waarderen (ook in deze setting met vreemden)en zelfs dan had ik in ieder geval een vertrouwelijke glimlach of knipoog verwacht, zodat de aanwezige vreemden de vertrouwensband kunnen oppikken.
Dat is althans hoe ik er tegenaan kijk.
Agree?
Gepost op 29-05-2011 Om 18:44

Nope. =)

*bloempje*

Gepost op 29-05-2011 Om 18:57

Door:
Gepost op 29-05-2011 Om 18:59

Door:
Perhaps I might be making more sense than you realise. Some beads of gold are covered with rock, dirt or clay, so you dont recognise them at first glance. Please think about this one. (Again?)

Gepost op 29-05-2011 Om 19:34

I have thought about it again. I appreciate your sharing your point of view with me, and I *do* respect it as such, but I do not find sufficient reason in it to change the mentioned paragraph.

Apparently, the word does not offend Mandy — or she chooses to not take offence or, not to show it.
On the other hand, she might take Den Engel apart after the meeting and tell him she will not have him humiliate her like that in front of anyone — ever — again.

Her loss, I’d say, if that were to be the case. She needn’t take offence at all — taking offence is an attitude of expectation, resulting in misconception, I believe. If someone seeks to be offended, it is easy to find occasion for offence.

I should know. I’m looking in the mirror here. =)

Gepost op 29-05-2011 Om 21:59

Door: Rapunzel
Snap wat je bedoelt met "kan gevoelig liggen", Schrijver, al heb ik er zelf totaal geen problemen mee. But then again, ik word ook nog altijd uitgemaakt voor leerling op onze open dagen enz.

Het ligt denk ik heel erg aan de persoon zelf, los van het feit of een volwassen man dit wel/niet tegen een "jonge dame" kan/mag zeggen in welke setting dan ook, ongeacht waardering of vertrouwensband
Gepost op 29-05-2011 Om 19:51

Door: Levanda
Weetje, ik denk dat het wel kan. Den Engel is precies het type waarvan denk ik heel veel "jongedames" het zouden accepteren als hij ze zo zou noemen, onder vrijwel alle omstandigheden. De manier waarop hij het zegt doet immers geen afbreuk aan haar vaardigheden?
Als hij "deze persoon" zou zeggen, zou ik dat eerder als minder positief ervaren. Het schept een bepaalde afstand, waardoor ik het idee krijg dat ze minder gekwalificeerd is. Hmm, ik kan het goede woord niet vinden. Ik bedoel niet vaardig, gekwalificeerd, geschikt enzo, maar iets dat daar allemaal wel mee te maken heeft.
Gepost op 29-05-2011 Om 20:15

Door: EsQuizzy

Volgens mij zouden vrouwen die moeite hebben met het woord „jongedame” eens kunnen proberen in te zien dat de meeste mannen die dat tegen hen zeggen, het bedoelen als een welgemeend compliment.



Zo zou ik het bedoelen, namelijk.



Gepost op 29-05-2011 Om 22:10

Door:
Dit was niet helemaal wat ik bedoelde. Ik was niet duidelijk genoeg. Het gaat mij om het psychologische effect in deze situatie.

Never mind.

Gepost op 30-05-2011 Om 06:20

Nee, nu ben ik juist heel benieuwd. Welk psychologische effect bedoel je?



Gepost op 30-05-2011 Om 08:09

Door:
Deze is heel subtiel en zal zich voor het grootste gedeelte in het onderbewustzijn van de aanwezigen afspelen.

Visualiseer deze situatie met wat er gezegd wordt vanuit het perspectief van een van de aanwezige ouders. Gewoon een *gemiddelde* ouder.

Doe ditzelfde nog eens met dit verschil dat Den Engel Mandy introduceert als: Mijn gewaardeerde collega, die aan deze school verbonden is als psychologe.

Wat denk je dat het verschil zal zijn in de houding van de ouders ten opzichte van Mandy en ten opzichte van Den Engel bij de aanvang van deze bespreking?

Gepost op 30-05-2011 Om 08:31

Door: EsQuizzy

Aha. Begreep ik je vanmorgen tòch goed. Dank je dat je het even onder woorden hebt willen brengen. Scheelt verdere miscommunicatie.

Ik vind je voorstel dermate professioneel klinken, dat ik ga kijken hoe ik het kan toepassen.



Gepost op 30-05-2011 Om 09:22

Door:
Gepost op 30-05-2011 Om 09:25

Door: EsQuizzy

’k Heb de besproken aanpassing gedaan.



Gepost op 30-05-2011 Om 12:27

Door:
Dit klinkt professioneel.

Gepost op 30-05-2011 Om 12:29

Door: EsQuizzy

Dank je!

Kleine achtergrondinfo…: ik vind, in vergelijking, de originele versie niet zozeer ‘onprofessioneel’ overkomen.

„De jongedame die hier links van mij zit is Mandy van Dam, onze schoolpsychologe.” — in mijn optiek kan (en zal) Den Engel dit in andere situaties rustig zeggen, en zal er niemand zijn die hem daarop aankijkt.
Waar ik je helemaal gelijk in geef, Schrijver, is dat de huidige versie, die is gebaseerd op jouw voorstel, inderdaad minder mogelijkheid biedt tot psychologische ruis. De huidige situatie in het verhaal roept Den Engel op tot voorzichtigheid, en vanuit die overweging gebruikt hij de iets formelere constructie. Het „onze schoolpsychologe” heb ik laten staan, omdat dat een stuk vertrouwdheid weergeeft. Ik denk dat Den Engel juist dat gegeven wèl zal willen uitstralen naar de ouders toe. Anders zou men kunnen denken dat ze van een externe instelling is, en dat is immers niet het geval.



Gepost op 30-05-2011 Om 13:38

Door:
In deze ben ik het volledig met je eens, EsQuizzy.
Gepost op 30-05-2011 Om 14:12

Door: EsQuizzy

Prettig samen te werken.



Gepost op 30-05-2011 Om 14:39

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.