248816
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen s2
344 Overleggen
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

„Die val van de trap heeft ze goed opgevangen,” concludeerde Magda al snel. „Ze heeft in ieder geval niets gebroken. Het feit dat er twee bochten in die trap zitten heeft natuurlijk wel geholpen: ze kon niet echt vaart maken. Ik heb dat weleens anders gezien bij rechte trappen, al is een val van de trap natuurlijk altijd gevaarlijk. Hoe dan ook, alles lijkt er goed uit te zien. Voornamelijk blauwe plekken en een paar flinke schrammen. Voor de zekerheid zou ik haar wèl graag in het ziekenhuis willen laten onderzoeken.”
Peter knikte direct zijn toestemming, maar vroeg wel: „Zou jij die onderzoeken dan uitvoeren?”
„Niet helemaal,” gaf Magda toe. „Maar het kan wel onder mijn toezicht.” Ze richtte zich tot Gabriëlle, en zei vriendelijk: „Meisje, zou je je mond niet dicht doen?”
Lidhia klapte Gabriëlles mond na een lange tel dicht, maar probeerde toen weer iets te zeggen dat met de grootste moeite niet duidelijker klonk dan: „Wûhhhh… hûh… pruu… uh… ih… ihll… hûhhh!”
Opnieuw knielde Peter bij zijn dochter neer. Met zijn zakdoek en trillende handen veegde hij zorgzaam haar kin schoon en zei: „Rustig maar, Gabriëlle, tante Magda gaat je ook in het ziekenhuis onderzoeken. Ik weet dat je bang bent, maar ik blijf bij je!”
Vanaf het moment dat hij haar Gabriëlle noemde, schudde het meisje heftig het hoofd.
„Wat is er?” vroeg Peter bezorgd. „Wil je niet dat ik bij je blijf?”
Lidhia knikte.
„Euh,” probeerde Peter dat antwoord te interpreteren, maar hij kwam er niet uit en stelde de vraag maar opnieuw: „Wil je dat ik bij je blijf?”
Opnieuw knikte Lidhia. Peter zuchtte opgelucht, maar vroeg: „Wat is er dàn, dat je zo je hoofd schudde?”
Weer deed Lidhia een poging: „Hh-hûk… núúthh… hhch… hggg…” Even klaarde Gabriëlles gezicht op. De prinses zette door: „Hgggàphh… hrrúúw… euhh… lllûhh!”
Het deed Peter zichtbaar pijn om zijn dochter zo te zien worstelen.
„Ik niet Gabriëlle!” ontdekte Tim, die Lidhia’s uitingen geluidloos met zijn mond geïmiteerd had, plotseling. „Ze zegt dat ze niet Gabriëlle is!”
Gabriëlles hoofd knikte nu nadrukkelijk.
„Jongelui,” begon mevrouw Den Engel vriendelijk. „Willen jullie je misschien eventjes op de gang terugtrekken? Ik moet éven iets met Gabriëlles vader en haar zelf overleggen.”

En dus stonden en zaten de drie tieners nu in de gang.
„Wáárom willen volwassenen altijd overleggen zonder dat kinderen en jongeren erbij zijn!?” mopperde Tim, die met de handen in de zakken tegen de warme radiator bij de voordeur geleund stond en chagrijnig naar de stompe neuzen van zijn schoenen keek.
„Misschien omdat ze meer weten dan wij,” opperde Rosa praktisch vanaf haar zitplaats op de derde trede van de trap.
„H’m,” bromde Tim, die vanuit zijn eigen ervaringen zijn eigen gekleurde conclusies trok.
Even klonk slechts het zachte ruisen van de centrale verwarming.
„Hadden jullie óók de indruk dat Gabriëlle… zichzelf ècht niet was?” vroeg Amber, die zich schuin tegenover Tim geposteerd had. „Ik bedoel… dat van die Lydia… leek wel heel ècht te zijn, hè? Gabriëlle zou niet gauw uit zichzelf naar mij glimlachen, volgens mij…”
„Nee, dat viel mij óók op,” gaf Rosa aan. Tim, die diep in gedachten was, keek verstrooid op met een vragend: „Hm?”
„Het lijkt ècht wel méér te zijn dan bulten en schrammen, na die val van de trap,” verwoordde Amber de herhaling van haar vraag.
„Ja,” antwoordde Tim nu. „Maar ik vermoed dat die val van de trap juist kwam doordat er iets — niet-lichamelijks aan de hand was. Klinkt vreemd, weet ik, maar… ik had ècht de indruk dat Gabriëlle niet zichzèlf was…! …dat dat géén toneelspelen was…”
„Echt wáár!?” vroeg Rosa plagend, met een knipoog naar Amber, die flauwtjes glimlachte. Tim keek haar verbaasd aan, waarop ze uitlegde: „Je was ver weg, hè? Want dat is precies waar we het al even over hàdden!”
„Oh… sorry,” zei Tim lusteloos, waarna hij een zachte maar onderzoekende blik van Amber te incasseren kreeg. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar op dat moment werd ook de gangdeur geopend.

Gepost op 09-05-2011 om 20:34 uur
167 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door:


Verder graag!
Dat is altijd een nadeel als er een nieuwe post uitkomt. Dan moet je weer zo lang wachten op de volgende.
Gepost op 09-05-2011 Om 22:17

Dank je voor het lieve compliment. =)

Ik weet dat deze post even geduurd heeft, maar ik moest hier echt even wat planning doen for reality’s sake. Als ik er een dokter en een ziekenhuis bij ga betrekken, wil ik op zijn minst dat het realistisch is wat er gebeurt, en zelfs als ik het niet allemaal beschrijf, moet ik mijn kennis op peil hebben. Daarbij: ik moest héél zorgvuldig afwegen hoe deze korte scène zich ontwikkelde. Dat was best pittig, maar ik heb het nu duidelijk voor mijzelf.

Volgende post zou weer op het gewone schema moeten liggen.
En als compensatie voor een week wachten ben ik misschien best bereid om wat extra’s aan suikerwerk op de taart te doen.

Misschien.

=)

Gepost op 10-05-2011 Om 08:23

Door:
Alsjeblieft???

Gepost op 10-05-2011 Om 11:49

Door: hope
Ik vind dat je het mooi beschreven heb en ik kan het weten
Gepost op 10-05-2011 Om 12:38

Dank je, hope.

*bloempje*

Gepost op 10-05-2011 Om 14:37

Door: Levanda

Ik wist helemaal niet dat er twee bochten in de trap zaten Gelukkig maar... Ben zelf wel eens van onze trap gevallen (gelukkig slechts op tweederde) en die was recht... Heb nog steeds een litteken

Ben wel héél erg benieuwd wat er besproken werd achter de gangdeur...
Ze zijn trouwens wel heel erg beleefd, de jongeren. Bij ons zou je makkelijk in de gang kunnen verstaan wat er in de kamer gezegd werd en bij zo een onderwerp moet ik toe geven dat ik ook zou luisteren...
Gepost op 10-05-2011 Om 23:01

=)

Ondanks het feit dat ze onderweg naar beneden twee onwrikbare, ruwe muren was tegengekomen, was ze zich er terdege van bewust dat…
(Kd·336)

…direct daarop was ze tegen de eerste muur aangeklapt…
(Kd·337)

Het stond er dus wel, maar niet zo expliciet als hier. =)

Au. Van de trap vallen is niet leuk. =(
Ik heb het ook wel eens geprobeerd, toen ik nog klein was (en nog van rubber). Maar wij hebben zo’n trap als ik hier omschrijf. Dus dat viel — ja, pun intended — mee.

Ik vermoed overigens dat de volwassenen wel rekening zullen houden met hun stemvolume.

En beleefd? Als drie volwassenen je vragen om even naar de gang te gaan omdat zij willen overleggen, zijn er maar weinig jongeren die dan „nee!” roepen, vermoed ik... in zo’n situatie helemáál... hoop ik. =?

=)

Gepost op 11-05-2011 Om 08:38

Door: EsQuizzy

O wacht, je bedoelt met "beleefd" dat ze niet met één oor tegen de deur staan?

Tim, Rosa en Amber zijn daar geen van drieën het type voor, denk ik...



Gepost op 11-05-2011 Om 13:07

Door: Levanda
Nee, ik zou ook niet met mijn oor tegen de deur gaan staan, maar ik zou wel héél stil zijn
En ik zou inderdaad ook niet tegen de volwassenen in gaan

Hmm, ik zal er maar van uitgaan dat onze gang gewoon heel gehorig is
Gepost op 11-05-2011 Om 14:07

Laten we het dáár maar op houden.

=D

Gepost op 11-05-2011 Om 15:10

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.