 |
| ||||
|
Hoe het goede het kwade overwint. Koning Arthur regeerde in Allegorieland. Hij was een onzelfstandige koning, hij had altijd zijn raadsheer nodig. Daarom noemden de mensen hem Koning Dwaas. Koning Dwaas kon eigenlijk helemaal niet regeren. Nee, eigenlijk regeerde zijn raadsheer. Maar die raadsheer was helemaal niet goed, hij fluisterde allemaal verkeerde dingen in de Koning zijn oor. Op een dag fluisterde hij de Koning in het oor: "Beste Koning, u moet de belasting verhogen, dan krijgt u nog meer geld!". De raadsheer wilde namelijk rijk worden, hij was erg egoïstisch. En de Koning zei: "Wat een super goed idee! Dan wordt het niveau in mijn geldpakhuis eindelijk weer wat hoger en kan ik weer fijn gaan zwemmen!" De mensen in het land worden armer en armer. Soms hebben ze zelfs helemaal niets te eten! De mensen in het land gaan de Koning steeds meer haten. Dan op een dag wordt er aangebeld bij het kasteel. Voor de grote poort staat een Cadillac te wachten. In deze prachtige auto zit de zus van de Koning, Prinses Margreta, met haar dochtertje Isabel. Isabel gaat logeren bij oom Arthur, maar Margreta weet dat ze Isabel nooit meer terug zal zien. De lakei drukt op een knopje en het hek gaat open. De Cadillac rijdt de grote oprijlaan op. Voor het bordes stopt de wagen. De lakei komt naar buiten en doet de autodeur open. Prinses Margreta en Isabel stappen uit de wagen, en lopen het bordes op. Margreta loopt hartstochtelijk te huilen, maar Isabel zegt tegen haar: "Huil maar niet moeder, ik kom spoedig terug!" Margreta kijkt Isabel verbaast aan maar zegt niets. Dan lopen ze naar binnen. De lakei brengt hun naar de kamer van de Koning, en kondigt de prinses en haar dochter aan. De Koning laat hun binnenkomen en begroet ze vriendelijk. De raadsheer buigt zich naar de Koning toe en zegt:"Nou moet u uw zus zo snel mogelijk weg sturen, anders kost het tijd, en tijd is geld." De Koning denkt na en zegt:"Margreta, ik denk dat je niet te lang moet blijven, anders kan het afscheid misschien wel erg zwaar worden." Margreta kijkt op, mag ze niet eens de laatste uren bij haar kind blijven? "Oke, dan ga ik wel, Ik bel je vanavond oke?" Margreta geeft haar dochter een zoen en loopt de kamer uit. De lakei loopt met haar mee en houd de deur voor haar open. Opeens struikelt hij over de drempel. Isabel schiet omhoog uit haar stoel en helpt hem met opstaan. De raadsheer zegt tegen de koning: "Maar koning! Dat kan toch niet! Het kind helpt een dienaar, een slaaf! En zelf is ze een prinses!" De Koning kijkt Isabel aan en zegt: "Ehm... Ik denk dat we je wat manieren moeten leren meisje, dit hoort een prinses niet te doen." "Waarom? Goed doen kan nooit kwaad, dat heeft mama mij geleerd!" In de dagen die volgen, staat de Koning steeds verwonderd over Isabel. Hij ziet haar een appel aan een arme geven en een praatje maken met de dochter van een slavin. En steeds weer ziet hij haar blije gezichtje, maar ook die van de mensen als ze hem aankijken. En dat gezicht staat meestal niet zo gezellig, de mensen kijken boos naar hem, alsof ze heb haten. Maar dat zal toch niet? Of wel? Hij is toch een goed koning? Hij kan er 's nachts niet van slapen. Langzamerhand begint hij te beseffen dat goed doen goed ontmoet. En dat wat hij doet en van zijn raadsheer ingefluisterd krijgt niet goed is. De mensen worden arm en ongelukkig. Op de 10e dag, als hij wakker wordt, weet hij het zeker. Die raadsheer, die heeft geen goede invloed op het land. Vanaf vandaag gaat hij het anders doen, en Isabel moet hem daarbij helpen. Hij loopt naar haar kamer, en klopt op de deur. "Isabel, ben je daar?" Isabel doet de deur open en kijkt haar oom aan. Hè? Het lijkt wel of hij veranderd is, hij kijkt anders uit zijn ogen. Trouwens, hij heeft de afgelopen dagen zich niet veel met haar bemoeid, wat moet hij nu opeens van haar? "Isabel, ik moet anders gaan regeren, ik ben geen goede koning, kan jij me helpen?" "Ja hoor! Maar alleen als u belooft om uw raadsheer eruit te gooien. Hij is degene die u tot slechte dingen brengt. Zorg ervoor dat hij nooit meer in uw koninkrijk komt." De Koning knikt; "Ja, dat zal ik doen, maar eigenlijk ben jij een veel betere koningin. Morgen als de raadsheer buiten de landsgrenzen is, doe ik afstand van de troon. Ik wil dat jij het koninkrijk gaat regeren." De volgende dag staat iedereen te juichen voor Koningin Isabel. De mensen kijken hoopvol omhoog naar het bordes, waar hun nieuwe Koningin staat te wuiven. Alles zal anders worden, beter en alles zal eerlijker verdeeld worden. "Leve de Koningin!" |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
