Anthon Een halfzusje Door: Masha Commentaar van de schrijver: Ik vind het een goed verhaal, wat niet alleen realistisch is door de verhaallijn enzo maar ook hoe Atnhon er tegenover staat. Categorie: Diversen Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Ik besefte nu pas nu mijn moeder aan bevallen was wat dit precies betekende. Altijd een irritant, jankerig broertje of zusje om mij heen en altijd horen: jij bent de oudste Anthon, jij hoort dus zo slim te zijn om er niet op te reageren. Maar wat als het kindje nou ouder is? Ik ben 14 jaar ouder als dat kind! En het enige met wie ik heb kunnen oefenen was Elizabeth (Lizzy) maar zij is mijn echte broertje of zusje niet. Lizzy is mijn nichtje, ze woont in dezelfde straat als ons en is nu al 4 jaar oud. Ik mag mee als ze voor het eerst naar school gaat. Dit kindje ook niet, het is mijn halfbroertje of zusje. Hoe dat zo komt? Mijn moeder is getrouwd met mijn vader en heeft mij, Anthon gekregen. Mijn vader heette Anthony, hij was een vrachtwagen chauffeur. Hij kreeg 5 M voordat hij "veilig" was een ongeluk met een andere vrachtwagen. Hij was opslag dood. De tegen rijder had blijkbaar niets want niemand is er ooit achter gekomen wie het was. Maar verder over mijn moeder zij heeft toen 10 jaar alleen, nou ja met mij, gewoond. Toen zij 2 jaar geleden Chris tegen het lijf liep is ze met hem uitgegaan. Nu is ze getrouwd met hem en is nu dus aan het bevallen van ZIJN kind. Alleen al om de rede dat het, biologisch gezien ook mamma´s kind, zijn kind is mag ik het al niet. Chris probeert namelijk papa te vervangen, op zich niet erg. Wat wel erg is dat hij denkt dat het hem lukt. Ik zit nu trouwens al 3 uur na te denken mamma heeft namelijk gezegd dat ik de naam mocht verzinnen. De meest zielige naam waar ik op kwam was: Teddy voor een jongetje. En meisje wordt denk ik: Batsehba, die naam heeft zins David overspel had gepleegd, zoveel honderden misschien wel duizend(en)jaren, geleden gaan goede betekenis meer. In ieder geval niet bij de Christenen, en aangezien wij Christelijk zijn. Snap je hem? Oh, daar komt Chris met een big smile op zijn gezicht. “Hoi Anthon, ik ben sinds 10 minuten trotse vader van een gezonde dochter.” Nee, de meisjesnaam was zo zielig nog niet! “Anthon? Ben je er wel bij?” Ik glimlach. “Ja, hoor Chris, gefeliciteerd!” Ik steek mijn hand uit maar zie dat daar nog iets of wat bloed op zit en trek hem terug. “Er zit nog wat bloed op je hand Chris.” Hij haalt zijn schouders op en wenkt mij met hem mee te lopen. Onmiddellijk sta ik op en ren bijna achter hem aan. Ik weet dat “Batsehba” gezond is maar hoe zit dat met mamma? Straks dan is er iets met haar gebeurt. Chris legt zijn vinger op zijn mond maakt een sis geluid. Ik snap hem en maak wat minder geluid. Waar maakte ik geluid mee eigenlijk? Dan doet hij een deur open, ik zie nog net dat het kamer 2.48 is. Als ik naar binnenloop zie ik een stralende moeder zitten met een doek in haar armen waarvan je niet zou verwachten dat daar nog een baby in zou liggen. Mamma kijkt van mij naar het kindje en zegt:”ze lijkt heel erg veel op jou Chris, ze heeft jou ogen en jou mond.” Ik kijk mamma even verbaast aan. “Ehm mam, stoor ik?” Mamma kijkt me even verward aan. “Marieke, ik heb hem gehaald. Ik dacht dat hij zijn zusje wel wou zien.” Ik verbeter het meteen. “Mijn halfzusje.” Met een duidelijke nadruk op half. Chris knijpt zijn ogen samen en ik zie dat hij boos op mij is. Ik haal mijn schouders ongeïnteresseerd op. ”Jij zou haar naam uitkiezen hè? Het spijt me ontzettende Anthon, maar Chris en ik wouden de naam toch zelf verzinnen. We weten al een mooie naam en ik heb het in een opwelling gezegd. Dus eh, jij vindt het niet erg hè?” Ik zie de naam Batsehba al voor mijn ogen uiteen spatten. “Nee, ik had toch niet echt een leuke naam kunnen verzinnen.” Ik plof neer op een stoel in de hoek zonder maar een blik op mijn halfzusje of haar ouders te werpen. Ik voel dat de tranen mij nu echt hoog zitten. Mamma heeft gewoon niet aan me gedacht. Ze heeft nu officieel een gezin met Chris en bij dat gezin hoor ik niet. Ook al hebben wij dan dezelfde moeder. Trouwens voelt mamma zich niet schuldig tegen over papa? Als ik de volgende morgen wakker wordt spring ik meteen onder douche. Even later hoor ik Kirsten een keel opzetten waar Lizzy nog wat van kan leren. Trouwens wat is er zo mooi aan de naam Kirsten? Dan was Batsehba beter geweest. Ik droog me snel af en ren bijna de trap af, klok een glas melk leeg en duw een boterham mijn strot in en vlieg zowat de deur uit. Ik bel bij tante Nicole aan en hoor een: “Anthon ben jij dat?” Ik zie, en hoor, meteen dat het oom Michael is. Hij doet de deur open en laat mij haastig naar binnen. “Wil jij alsjeblieft vandaag op Lizzy passen? Ik moet met Nicole naar het ziekenhuis, ze is in verwachting! Hoe ging het met je moeder?” Hij heeft een trotse glimlach op zijn gezicht. Ik ben echt oprecht blij voor hen. Zij hebben het verdiend, ik wist hoe graag ze een groter gezin wouden hebben. Maar na de geboorte van Lizzy leek het onmogelijk. “Natuurlijk wil ik op Lizzy passen. Waar is ze? Weet Lizzy het al?” Ik zie dat Michael verbaasd is dat ik niet heb geantwoord op de vraag hoe het met mamma, Chris en Kirsten is. “Ze is boven en ja ze weet het al. Maar heb je een halfbroertje of zusje?” Kort antwoord ik: “zusje.” Michael kijkt me vreemd aan. Hij weet dat ik van kleine kinderen houd. En anders in ieder gaval van Lizzy. Ik schud mijn hoofd ten teken dat ik er niet over wil praten en loop naar Lizzy´s kamer.
Gepost op 05-09-2009 om 11:42 uur 352 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Anthon)
Alle verhalen van deze schrijver (Masha)

Door: Gabriëlle

"Ik besefte nu pas nu mijn moeder aan bevallen was wat dit precies betekende." Vind je de tijdsaanduiding erg handig? Ik snap het niet zo en dan heb ik nog maar één zin gelezen.

Gepost op 16-01-2010 Om 11:37

Door: Gabriëlle

Hij kreeg 5 M voordat hij "veilig" was een ongeluk met een andere vrachtwagen.

Gepost op 16-01-2010 Om 11:39

Door: Gabriëlle

Wat kunnen ouders toch stom zijn! Ik beloof mijn kinderen nooit iets wat ik niet na kan komen. Dan kun je ze ook nooit teleurstellen. Wat een verdriet al weer in zo een happy samengesteld gezinnetje!

Gepost op 16-01-2010 Om 11:41

Door: EsQuizzy

@ Gabriëlle: Stel jij je kinderen nooit teleur? Ik vind dat een beetje moeilijk te geloven... Het is een mooi streven maar ik vraag me af of het haalbaar is. Of je moet nóóit meer iets beloven, hoe simpel ook. Onverwachte omstandigheden kunnen heel eenvoudig roet in het eten gooien, en hoewel er zeker begrip van de kinderen kan zijn, kunnen die omstandigheden nog steeds voor teleurstellingen zorgen...

Gepost op 16-01-2010 Om 19:11

Door: inem

Telleurstelling is altijd mogelijk - ook als ouders iets beloven en het doen - en het lijkt bijv. iets heel anders te zijn geweest, dan de kinderen bijv. dachten. Iets beloven is makkelijk - maar het ook na komen - blijkt soms moeilijk te zijn... denk ik wel eens... Het is opzich wel mooi - maar voor mijn gevoel leest het niet zo goed. Maar dat kan ook aan mij liggen - omdat, als de lettertjes zo dicht bij elkaar staan, en er geen kleine openingen - of alinea s zitten, ik het niet echt op een rijtje krijg...

Gepost op 16-01-2010 Om 19:46

Door: Gabriëlle

Oké dat is kort door de bocht van mij. Ik beloof mijn kinderen ook vaak dingen die ik niet kan nakomen. Maar ik vind wel dat je bij alles bewust moet zijn wat je ze voorhoudt. En een naam uitkiezen voor een kind... dat gaat mij een brug te ver om dat te beloven en het dan niet na te komen. Vooral als het toch al zo moeilijk voor het jochie ligt en nieuw zusje. Even in de herhaling: Ik beloof mijn kinderen niets waarvan ik van te voren al zou kunnen weten dat ik het niet kan waarmaken. Dat heet duidelijkheid geven en betrouwbaar zijn. Ik ben dus erg voorzichtig met het doen van beloftes... Ook naar anderen toe, niet alleen naar mijn kinderen. Zo beter?

Gepost op 18-01-2010 Om 11:36

Door: EsQuizzy

Gepost op 18-01-2010 Om 11:57

Door: Gabriëlle

Ik kan zelfs nog verder gaan. Dat ik soms moedwillig mijn kinderen teleurstel

Gepost op 18-01-2010 Om 16:39

Door: EsQuizzy

Ik wil het niet weten, geloof ik.

Gepost op 18-01-2010 Om 16:53

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.