Keiharde dromen 134 Openbaring Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Het was begonnen tijdens het zesde uur. Esther Makkink uit 3V1 trok halverwege de les informatica een vreemd gezicht en vroeg, terwijl ze naar haar monitor bleef staren: „Hè? Meneer, wat is dit?” Tegen de tijd dat hij bij haar plek was, riep ze: „Hé! Nou is het weer weg!” Enkele nieuwsgierige leerlingen bleven na dat uur nog even treuzelen, maar hij had hen weggestuurd. De volgende klas kwam al binnen en daarbij: de jongens en meisjes van 3V1 moesten naar de biologieles van Jantine van Gorkum, in B1. Dat was nog wel een eindje lopen. Het was inmiddels bijna vier uur. Het zevende uur was al even afgelopen, maar hij had klas 3V3 al na tien minuten naar huis gestuurd: zó kon je niet lesgeven. Gefrustreerd keek Henk Verboom naar het plotseling verschijnende Windows-venstertje op zijn eigen beeldscherm. Het leek op een heel gewoon waarschuwingsschermpje. Het gele driehoekje met het zwarte uitroepteken erin aan de linkerkant, de rode knop met het witte kruis rechts bovenin… allemaal heel normaal. Heel ‘Windows’. Behalve dan die vreemde teksten. En het feit dat het schermpje steevast na enkele seconden vanzelf weer verdween. Het was later geworden dan hij gehoopt had: in eerste instantie had hij gedacht dat Esther hem in de maling probeerde te nemen, maar die mogelijkheid kon hij wegstrepen toen meer leerlingen vreemde dingen begonnen te zien. Ook zijn eigen systeem, dat op het digitale schoolbord was aangesloten, bleek met het programmaatje behept te zijn: toen de leerlingen plotseling riepen en wezen draaide hij zich nog net op tijd om, om de tekst te kunnen lezen. « Aardrijkskunde is een boeiend vak. Vooral wanneer je het op iemands lichaam toepast. » Toen was het alweer weg. Dat was dezelfde tekst geweest als waar hij nu naar staarde. Maar er waren er een behoorlijk aantal méér. De vreemdste die hij wist, was door Erik Kraanveld uit 3V1 voorgelezen: „Draai de eerste twee letters van de dag maar om.” „Het is dinsdag,” dacht hij hardop, in de hoop een aanwijzing te vinden die hem verder zou helpen. „I.D.? Identiteit?” Misschien is het wel de identiteit van de aanstichter van dit kwaad, bedacht hij. Het zou natuurlijk kunnen. In gedachten liep hij de leerlingen die hij kende na. Was er één met de initialen I.D.? „Ine-Maartje uit 3H4?” fluisterde hij. Maar hij kon zich niet voorstellen dat zij zoiets in elkaar kon zetten. Aan de andere kant… Je weet het maar nooit met die jeugd van tegenwoordig, dacht hij, maar hij bedacht toen pienter dat zijn toch al onwaarschijnlijke verdachte Van der Molen heette en dus hoe dan ook niet in aanmerking kwam als oplossing van dit raadsel. Met snerpende sirene spoot een felgele ambulance voorbij de school, richting het centrum, waar hij ook een tweetonig signaal vandaan hoorde komen. Politie zeker, dacht hij, uit zijn concentratie gehaald door de onprettig luide onderbreking van de zoemende stilte in het informaticalokaal. Vast weer een ongeluk gebeurd. ’k Hoop dat het geen leerling van hier is… Hij had de leerlingen alle pc’s uit laten zetten voor ze vertrokken. Het was eenvoudiger om een programma op één systeem te identificeren. „Welk proces is het?” peinsde hij, misschien al wel voor de honderdste keer die middag. Daar was het schermpje weer. « De sterken doen zich tegoed aan het vlees van de zwakken. » Waar komt die kreet ook alweer vandaan? dacht hij. Evolutie? Marxisme? Openbaring? …Wacht. Hij had ooit een programmaatje gedownload waarmee hij misschien… Het was lang geleden dat hij dat voor het laatst gezien had. Hoe heette het ook alweer? „DFreeze,” herinnerde hij zich, terwijl hij een map opende en een onafzienbare lijst met bestandsicoontjes begon door te lopen. „Wáárom kunnen ze die setup-bestanden nou nooit gewoon de naam van het programma geven?” mopperde hij, toen hij onder de ‘D’ niet vond wat hij zocht. Misschien moest hij zijn map met downloads maar eens opschonen… De klok draaide minuten verder. Daar was het weer. « Wie doet een magazijn van binnen uit op slot? » stond er dit keer. Verboom klikte het schermpje weg en bromde: „Dom raadseltje. Zeker weer een schuine mop. Ze houden zich nergens anders mee bezig. En zéker die hackers niet.” Verder ging het langzame speurwerk, kolom na kolom. „Aha!” veerde hij op, en dubbelklikte een bepaald icoontje. Maar na een paar tellen betrok zijn gezicht, en sloot hij het verkeerde installatieprogramma ongeduldig af. „Stom programma,” vond Verboom. „Het werkte tòch nooit goed.” Opnieuw richtte hij zijn aandacht op de bestandslijst. Opnieuw klaarde zijn gezicht op. Opnieuw een dubbelklikje met de muis. „Ja!” riep hij na een paar tellen, en hij wreef zich in de handen. „Nou heb ik je,” voegde hij eraan toe, daarbij aan de vrije interpretatie overlatend welk stukje programmatuur hij met die woorden aansprak. Een paar klikjes later fluisterde hij gespannen: „En nu is het wachten…” Vreemd genoeg duurde het nu weer wat langer voor het volgende irritante schermpje verscheen, maar toen het zover was, sloeg Henk met enige triomf de speciale toetsencombinatie aan zoals een meesterpianist zijn slotakkoord neerzet. Een nieuw scherm opende zich. Een scherm vol informatie. Het kostte hem bijna vijf minuten om te vinden wat hij zocht. Tien minuten later was het netwerk vrij van de hinderlijke plaag, en sloot hij het daarvoor gebruikte programma af. Het laatste schermpje moest nog verdwijnen, als een kip die nog niet doorheeft dat ze haar kop kwijt is. Hij klikte het weg. Iets vaags over een dimmerschakelaar en een magazijn, registreerde Verbooms opgeluchte bewustzijn vanuit zijn overwinningsroes. Het maakte niet uit. Het deed er niet meer toe. Hij had zijn tegenstander verslagen. „Geen rare teksten meer,” knikte hij tevreden. Vrolijk fluitend fietste hij naar huis.
Gepost op 22-04-2009 om 22:31 uur 293 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Tines

Hmm, al die vaagheid begint een beetje vervelend te worden... Maar duidelijk is dat het programmaatje (bij gebrek aan apostrof zo geschreven ) het over de praktijken van Ter Heerdt heeft. Een andere leraar ontdekt en verwijdert het programma en weet niet dat het berust op de waarheid, denk ik... Maar was de persoon uit de vorige post dan een slachtoffer van Ter Heerdt die het magazijn van binnenuit op slot deed? Die biologielerares heeft een leuke naam, trouwens...

Gepost op 23-04-2009 Om 11:58

Die vaagheid (welke vaagheid? Tussen Een andere leraar… en …denk ik omschrijf je héél precies wat er in deze post gebeurt) — maar goed, die vaagheid ontstaat vanwege het feit dat dit een zich ontwikkelend vervolgverhaal is. Je kunt niet in één keer doorlezen (en ik kan niet in één post alles duidelijk maken, want dan zou het verhaal afgelopen zijn). Dus je zult het er even mee moeten doen... Het spijt me, ik kan niet sneller en ik ben niet echt van plan om het verhaal ineens af te kappen omwille van de duidelijkheid. =) By the way, programmaatje is officieel goede schrijfwijze. ;) Over Van Gorkum: ja, vind ik ook een leuke naam. =D *bloempje*

Gepost op 23-04-2009 Om 12:41

Door: EsQuizzy

O, om ietsje meer duidelijkheid te scheppen: de enige *directe* link tussen deze post en de vorige wordt gevormd door de langsjankende ambulance met aanverwante geluiden.

Gepost op 23-04-2009 Om 13:01

Door: Tines

Ach ja, dat is natuurlijk ook zo. Zie het dan maar als een groot compliment! Want ik ben inderdaad heel benieuwd hoe het nu zit! De post `an sich` is ook wel te begrijpen, maar ik kan het nog niet helemaal plaatsen... Ook worden hier vrij veel nieuwe namen genoemd, vind ik. Daardoor moest ik het begin wel even twee keer lezen... Ik denk dat mijn verwarring is ontstaan doordat ik dacht dat ik dit al had moeten kunnen plaatsen... Want soms geef jij ook dingen aan die je (met enige puzzelpogingen) al zou moeten kunnen snappen... In ieder geval bedankt voor je reactie! En voor de link!

Gepost op 23-04-2009 Om 13:18

Jij ook bedankt voor jouw reacties, Tines. Je weet dat ik ze enorm waardeer. =)

Gepost op 23-04-2009 Om 14:00

Door: Tines

I know. Maar ik snap de link met de vorige post! Alleen bedacht ik mij net alweer de volgende vraag: wie heeft het programma geschreven en geïnstalleerd? Want dat moet iemand zijn met verstand van programmeren, kennis van Ter Heerdt zijn gedoe én met toegang tot de schoolcomputers! Ter Heerdt sluit ik uit en van de rest zou ik alleen inschatten dat Tim kan programmeren... Nog genoeg vragen, dus...

Gepost op 23-04-2009 Om 14:05

Hoeveel leerlingen zaten er ook alweer op die school? =D Dat heb ik al eens verteld in het verhaal... ;)

Gepost op 23-04-2009 Om 14:43

Door: EsQuizzy

Zie Kd·5 Condens.

Gepost op 23-04-2009 Om 17:35

Door: Tines

Meer dan achttienhonderd! Hmm, daar schiet ik niet zoveel mee op... Ik wacht geduldig op de volgende post...

Gepost op 23-04-2009 Om 21:58

Verstandig. Maar ik beloof niet, dat die het antwoord op één van de laatste twee posts geeft. =D

Gepost op 24-04-2009 Om 09:14

Door: Levanda

Ik wacht iets minder geduldig op de volgende post!

Gepost op 24-04-2009 Om 07:36

Gepost op 24-04-2009 Om 09:15

Door: Gabriëlle

Lees zin vijf nog eens, vind ik niet duidelijk. En de associatie sirene en spuiten is: brandweer.... Ik vind het jammer dat er bijna elke post opnieuw een heel nieuw item begonnen wordt, i.p.v. dat er een vervolg plaats vind op hetgeen er eerst was. Het maakt het verwarrend en niet prettig leesbaar. Je springt zo vaak van de hak op de tak en er zijn zoveel open lijntjes die nog steeds geen einde vinden. Heb ik al eerder eens gezegd, maar ik vind het echt niet prettig lezen. Krijg daarbij het gevoel nergens te komen... Sorry.... Misschien ben ik de enige die het zo ervaart.

Gepost op 24-04-2009 Om 16:14

Kd is inderdaad als een puzzel die stukje voor stukje gelegd wordt zonder dat je van tevoren weet hoe de volledige afbeelding eruit ziet. En doordat het een vervolgverhaal is, zie je steeds mar één stukje tegelijk. Daar kan (en wil) ik niets aan doen. Tot het verhaal af is, kan ik dat overzicht niet prijsgeven. =) Ik zie trouwens niet helemaal wat je onduidelijk vindt aan de vijfde zin... Wil je me dat even uitleggen alsjeblieft? Thx!

Gepost op 24-04-2009 Om 20:09

Door: Levanda

Ik ben heb wel met je eens, ik mis Gabriëlle en nu vooral Lydhia (was ik haar toch weer bijna vergeten). Schrijf maar gauw weer een stukje met on-ontbossing (een Esquirrellische toevoeging aan je Taraïsch en Levandaans woordenboek?)!!! Alsjeblieft?

Gepost op 24-04-2009 Om 16:26

Was ik al mee bezig, Levanda. De afgelopen posts zijn echter van belang in het totaalplaatje, dat ik aan het leggen ben. In dit verhaal komen ook scènes voor, waarin de hoofdrolspelers even niet in beeld zijn. =)

Gepost op 24-04-2009 Om 20:13

Al begrijp ik uit je reactie, dat je verwarring nog tijdens het lezen van deze post opgelost werd, toch zal ik een concessie doen omwille van de duidelijkheid. Beter zo? =)

Gepost op 24-04-2009 Om 20:15

Door: Levanda

Veel beter!

Gepost op 24-04-2009 Om 20:20

Aha. =)

Gepost op 24-04-2009 Om 20:26

Door: Tines

Nu ik de vijfde zin nog even lees (na het lezen van de reactie van Gabriëlle) snap ik denk ik wel wat ze bedoelt... Het is niet echt duidelijk waarom ze dan blijven treuzelen, maar ik neem aan dat dat is omdat ze toch wel nieuwsgierig zijn wat dit nu voor iets geks was... Ook in de vijfde zin: ...na het dat uur... Je moet even kiezen tussen het en dat, EsQ...

Gepost op 24-04-2009 Om 20:32

Als dat je aanname is, Tines, die verderop in deze post heel natuurlijk (en juist) blijkt te zijn, waarom zou ik dan die vijfde zin aanpassen? bedankt voor je scherpe blik m.b.t. het en dat! =)

Gepost op 24-04-2009 Om 20:35

Door: EsQuizzy

@ Gabriëlle: Zou je me ook eens de grote eer willen verschaffen het volledige verhaal te lezen en dan een telling bij te houden van hoe vaak ik een nieuw item begin, in verhouding tot het aantal posts dat dit verhaal tot nu toe telt? Dit zou twee doelen dienen: 1. Het zou jouw algehele overzicht van dit verhaal volgens mij zeer ten goede komen, en 2. volgens mij zou blijken dat het wel meevalt met je kritiek dat er „bijna elke post opnieuw een heel nieuw item begonnen wordt”.

Gepost op 24-04-2009 Om 20:32

Door: EsQuizzy

@ Tines: gelukkig maar dat er geen duidelijkheid bestaat over het nummer van de zinnen. Gabriëlle zou er verstandig aan doen de zin, die ze bedoelt, even te citeren... Volgens mij deed dat "het en dat"-probleem zich namelijk niet in de vijfde, maar in de *vierde* zin voor.

Gepost op 24-04-2009 Om 20:44

Door: Gabriëlle

plaatsen. Dat met die deur ook. Ik wil graag meeleven, maar omdat de informatie zo summier is, kan dat niet. Je hebt geen kader, waar je het tegen af kunt zetten. En dat vind ik jammer, want daardoor raak je er niet bij betrokken. Snap je mijn probleem? Ik vind het moeilijk om weer te geven wat ik ervaar. Ik wil ook niet bot overkomen.

Gepost op 04-05-2009 Om 16:05

Geeft niet, Gabriëlle. Dank je voor je uitleg. Misschien is mijn stijl in dit verhaal te... wazig voor jou. Maar dat is nou eenmaal helemaal de opzet van dit verhaal: vragen oproepen. Er is iemand die het verhaal in één ruk door aan het lezen is en die hoor ik daar niet over, dus ik denk dat het daar ook wel wat mee te maken heeft. Steeds een lepeltje of een heel bord in een keer... nogal een verschil. En wat ‘betrokken raken’ betreft... ik wil ook niet bot zijn... maar ik heb de indruk dat jij de enige bent die daarover ‘struikelt’ — en niet alleen bij Kd. *bloempje* Dus... ik waardeer je reacties heel erg en zou het best begrijpen als de veelheid aan vragen je plezier van Kd beperkt. Het is me hoe dan ook een eer als je het wilt blijven lezen. =)

Gepost op 04-05-2009 Om 16:45

Door: inem

Gepost op 05-05-2009 Om 23:34

Door: EsQuizzy

vervolg op een stukje hierboven>> Kd is geen detective-verhaal. Kd is een deels fantasy-achtige, maar toch meer naar ‘psychologische roman’ neigend verhaal. In een detective-verhaal heb je een held, die stukjes aan elkaar puzzelt en het is bevredigend voor de lezer om iets te zien voordat de held het ziet. Kd kent geen held die overzicht probeert te krijgen over het geheel. Kd heeft een aantal personen. Maar er is niemand in het verhaal, die aan het puzzelen is. Heel bewust gedaan. In mijn beleving heeft Kd in dat opzicht een groter realiteitsgehalte dan de legio boeken die één persoon (of één groepje personen) in een positie toveren van waaruit juist diegene een enorm spannend avontuur meemaakt dat tot de oplossing van een groot probleem leidt. Het ‘Tieners op vakantie lossen eeuwenoud mysterie op’-syndroom, als ik het zo mag noemen. In die boeken en verhalen denk je als lezer met iemand méé. Maar Kd mist die ‘iemand’. >>

Gepost op 06-05-2009 Om 12:47

>> (Hiermee doel ik even alléén op het gedeelte dat zich in onze wereld afspeelt, want in Liliaño zijn ze natuurlijk wèl aan het puzzelen met hun huidige situatie. ) Hoeveel kleine stukjes informatie, hoeveel minieme indrukken doen wij niet dagelijks op, die voor anderen de sleutel tot de oplossing van een voor hun slepend probleem zou kunnen zijn? Omdat wij dat niet weten, missen wij het. Misschien zien wij het wel, maar omdat het niet ons probleem is, hechten wij er geen waarde aan. Omdat wij niet van het bestaan van het probleem afweten. Het beeld wordt voor de lezer nog wel compleet. Op het juiste moment. Accepteer alsjeblieft dat Kd gewoon ‘anders’ is dan wat ‘de meeste schrijvers’ doen. Dat is een enorm compliment voor mij, maar het heeft m.i. weinig nut om aan te geven dat je het liever anders zou zien... Je hebt dat al een paar keer aangegeven, namelijk, en steeds leg ik weer uit waarom ik dit zo doe.

Gepost op 06-05-2009 Om 12:58

Door: EsQuizzy

Gepost op 06-05-2009 Om 13:04

@ Gabriëlle: je kritische reacties dwingen mij om verder na te denken over het hoe en waarom van mijn keuzes. En ik leer het zo beter te verwoorden. Dank je wel, dus, voor wat je hierin voor mij betekent. =) *bos bloemetjes*

Gepost op 06-05-2009 Om 14:16

Door: Gabriëlle

Oké, dat snap ik allemaal. Maar het is lastig om die post over die deur te lezen, niet te weten om wie het gaat en dan weer vrolijk over te stappen op het verhaal van Tim, Gabriëlle, Rosa en de rest. Het blijft zo hangen, snap je. Dus moet je later misschien weer teruglezen. Dat geef je zelf immers ook altijd aan. Lees post zus of leest post zo. Dat vind ik zelf niet prettig. Het wordt dan meer een encyclopedie dan een roman. Maar dat is inderdaad mijn eigen probleem.

Gepost op 07-05-2009 Om 08:22

Inderdaad. =) *bloempje*

Gepost op 07-05-2009 Om 12:42

Door: EsQuizzy

Quote (Gabriëlle): Misschien moeten we de puzzelstukjes laten voor wat ze zijn en genieten van de mooie stukken die we wel kunnen plaatsen. Ik vond deze uitspraak te mooi om hem hier niet te citeren. Als je dit toepast, gaan de puzzelstukjes volgens mij gewoon op hun plek vallen.

Gepost op 07-05-2009 Om 15:46

Door: inem

Gepost op 07-05-2009 Om 15:50

Door: Gabriëlle

Hahaha, wie weet. Ik ga mijn eigen goede advies opvolgen, heb ik al gedaan in de volgende posts.

Gepost op 07-05-2009 Om 20:56

Mijn fout: ik heb het puzzelen te veel geforceerd. *bloempje*

Gepost op 07-05-2009 Om 21:10

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.