248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen
132 Windstilte
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 4 minuten

Aan de manier waarop Tim het tuinhekje liet dichtvallen, wist zijn moeder al dat er zwaar weer op komst was. Toen even later na een plotselinge luchtdrukdaling de keukendeur dichtviel en de ramen van schrik in hun sponningen sidderden, daalde de barometer acuut verder naar ‘Storm’. De wervelwind trok dwars door het huis, en liet diepe sporen van chaos achter. Met luid geraas werd de jankende boekentas in een hoek gesmeten. Tims sportjack eindigde ergens half op de leuning van de driezitsbank en half in de ongetrainde handen van een vingerplant — als de gerafelde parachute van een op meerdere manieren onfortuinlijke piloot. De trap stelde zich belangeloos beschikbaar als het mikpunt van enkele welgemikt stampende trappen — voordat de daarvoor gebruikte Nike sportschoenen stomend verkoeling zochten onder de wastafel op Tims kamer, die voor zover het de schoenen betrof niet meer bleek te zijn dan een frisgroene luchtspiegeling in een zinderende woestijn. Het houten bed kraakte onder de felle inslag van Tims gewicht, waarbij een duidelijke krater gevormd werd in het beddengoed. Na twee seconden van bijna absolute windstilte, op Tims diepe ademhaling na, barstte het geweld opnieuw los toen hij geagiteerd om zich heen keek en een lege plek op zijn bureau selecteerde. Daar werd met een harde knal zijn sleutelbos neer gesmakt, die als een niet hard genoeg platgeslagen spin uitgestrekt bleef stilliggen om aan een herhaling van dat oordeel te ontkomen.
„Lust je een beker melk…?” vroeg Tims moeder, die wijselijk onder aan de trap bleef staan en nog maar niet op de stormschade om haar heen reageerde.
„Nee!” riep Tim chagrijnig.
„…of iets anders?” breidde zijn moeder het assortiment uit.
Het bleef even stil.
„Ja, doe maar koffie!” bestelde Tim. „Alsjeblieft,” voegde hij er minder luid aan toe. Mevrouw Wieringa hoorde dat laatste niet. Ook de sarcastische toevoeging „Mèt whisky!” ontging haar.
Zij was al naar de keuken gelopen.

Amber doorbrak haar gewoonte om luid stuiterend de trap af te komen door eens van richting te veranderen: besteeg ze de trap doorgaans keurig netjes, vanmiddag leek het of de zwaartekracht een spontane inversie had ondergaan toen Amber voor de verandering de trap op stuiterde. Haar moeder stond haar nog verbaasd na te kijken toen haar vader met een soortgelijke gezichtsuitdrukking de keuken binnenstapte en vroeg: „Wat heeft die vandaag?”
„Een energieoverschot in elk geval,” luidde het gevatte antwoord. „Zeker slecht geslapen vannacht.”
„Ze góóide haar fiets zowat in de schuur!”
„Ik weet het ook niet. Vraag het haar anders.”
„Nee dank je, laat haar eerst maar even uitrazen. Ze komt zo vanzelf wel beneden, denk ik?”
„Misschien. Ik zal haar zo roepen. Zin in een bakje thee?”
„Lekker.”

Geschrokken sprong Gabriëlle weg voor de stukken glas, die vanuit de schuurdeur spontaan aan haar voeten vielen in reactie op de niet erg subtiele manier waarop ze hem dichtgegooid had. Eén venijnig driehoekige scherf bungelde nog dreigend in de bovensponning als een symbolische uiting van hoe zij zich al voelde vóórdat ze de deur onbedoeld sloopte. Die symboliek kreeg er hiermee nog eens een extra dimensie bij. Het zwaard bleef echter niet lang hangen…
Nadat ze de scherven voorzichtig had opgeruimd, ging ze mokkend het huis binnen — waarbij ze goed oplette hoe ze met de deur omging.
„Hé Milky,” zei ze lusteloos, toen het diertje zich spinnend tegen haar benen kwam wrijven. Ze krabde het poesje even tussen de oortjes en schonk een glas karnemelk in, dat ze mee naar boven nam. Gevolgd door Milky, die om aandacht bedelde, ging ze op haar bed zitten en trok haar mobieltje uit haar rugtas. Een paar snelle bewegingen brachten een naam in het schermpje, met een nummer eronder.
Haar duim zweefde besluiteloos boven de groene knop. Het apparaatje had na enkele seconden al genoeg van het wachten en dimde de verlichting. De duim bleef waar hij was terwijl Gabriëlle zich afvroeg of ze het zou doen.
Of ze het zou durven.
Ze schrok op toen de bliep begon te trillen en helder oplichtte. Doordat ze daardoor even van haar stuk gebracht was, drong alleen de naam die op het schermpje stond scherp tot haar bewustzijn door. Ze wist niet hoe snel ze op moest nemen, nu ze de kans had.
„Tim!? Het spijt me van vanmorgen, echt waar!” flapte ze eruit terwijl het telefoontje haar oor nog niet eens bereikt had.
Het was even stil aan de andere kant.
„Dat het je spijt, vind ik best, maar ik belde alleen maar even om je aan onze afspraak te herinneren,” klonk toen een stem die veel te zwaar was om bij Tim te kunnen horen. In haar verwarring kon Gabriëlle die stem niet direct thuisbrengen.
Ter Heerdt! dacht ze, sprakeloos in plotselinge paniek. Het inhouden van haar adem leek een wereldwijde windstilte te veroorzaken, maar de stem ging verder: „Zorg je dat je om vijf uur thuis bent? Gaan we samen naar Den Engel.”
De wereld herademde.
„Oh…, pap!” stamelde ze. „Díé afspraak…”
„Ja natuurlijk!” antwoordde LaCroix. „Was je het soms vergeten?”
„N-nee…,” aarzelde Gabriëlle. „Ik had er alleen niet meer aan gedacht,” gaf ze toen mompelend toe.
„Dacht ik al,” reageerde haar vader. „Bel nu eerst Tim maar op, dan.”
„Tim?” vroeg Gabriëlle beduusd.
„Ja! Er was, geloof ik, iets dat je tegen hem wilde zeggen?”
„Pà-hàp!”
„Jaja,” reageerde LaCroix, zo te horen met een glimlach. „Bel hem nou maar op. Aan jouw verontschuldiging te horen heeft hij dat wel verdiend.”
„Nou!”

Gepost op 17-04-2009 om 14:09 uur
206 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: Tines
Hihi... Alle drie dus uit hun hum! En terecht... Maar Gabriëlle gaat Tim bellen! Denk ik... Hoop ik! Spanningen waar geen beweging in zit worden niet opgelost...
Arme Gabriëlle dat ze eerst aan Ter Heerdt dacht! Alleen snap ik niet helemaal hoe je dat bedoelt... Zij werd gebeld en alleen de naam op het schermpje drong scherp tot haar door... Maar op mijn telefoon komt de naam van degene die me belt in beeld te staan dan en zij zag de naam van Tim, volgens mij!
En meneer LaCroix is op dat moment zeker niet thuis, want anders had hij geweten dat ze al thuis was... Hmm...

Erg mooi geschreven, vind ik.
Gepost op 17-04-2009 Om 14:28

O, daar hadden we het al eens eerder over gehad. Ik heb een Nokia, jij een... Samsung? Hoe dan ook, ik schrijf dit vanuit mijn bliep-ervaringen. En als ik in het adresboek een naam aan het zoeken ben en die selecteer, wordt die naam zichtbaar in het scherm. Als op dat moment toevallig iemand belt (ongeacht wie), springt de telefoon niet terug naar het beginscherm, maar blijft hij waar hij was. Dat kan grappige verwarring opleveren, zoals hier dus.

=)

Dank je voor de complimenten. =)

Gepost op 17-04-2009 Om 14:42

Door: Tines
Oh, ik moest trouwens even lachen om de manier waarop ze allemaal uit hun gewoontes vallen en de omgeving zo duidelijk kan zien dat er iets aan de hand is... En je omschrijft het gewoon grappig...
Gepost op 17-04-2009 Om 14:29

Dank. =)

Gepost op 17-04-2009 Om 14:51

Door: Gabriëlle
Ik sluit me aan bij alle complimenten en wil er nog één aan toe voegen. Leuk dat je het gebruik van de barometer hier uitlegt! Mijn broer is de derde generatie van barometermakers in onze familie!

Gepost op 17-04-2009 Om 16:18

Hé, wat leuk! =)
Mijn vader keek altijd op de barometer om te zien wat voor weer het werd. Goede herinneringen aan, en natuurlijk hangt die barometer op mijn kamer.

Dit hier is natuurlijk wèl het humoristisch-emotionele beeldsprakige gebruik van een barometer... Overgenomen uit „The Ghost and Mrs. Muir”, waar de barometer het humeur van “The Captain” aangaf... =D

Bedankt voor de leuke reactie!

*bloempje*

Gepost op 17-04-2009 Om 16:24

Door: Gabriëlle
O ja en de barometer stijgt naar storm, omdat de luchtdruk daalt.

Gepost op 17-04-2009 Om 16:20

O... Hé, dat is nieuw voor mij. Wel logisch, natuurlijk, maar ja... de wijzer daalt voor de beleving van degene, die de barometer afleest, naar „Storm”. Ik denk dat jouw zienswijze voorbehouden is aan mensen die zich intensiever met barometers bezighouden!

Maar leuke achtergrondinformatie, dit!

*bloempje*

Gepost op 17-04-2009 Om 16:28

Door: Gabriëlle
Ik heb een echte (ik weet niet wat jij er voor één hebt), met kwikkolom en vloeistof die daarboven op drijft. Dus als de luchtdruk daalt, dan stijgt de vloeistof in de glazen kolom, maar ik zal het aan mijn broer vragen hoe je dat nou precies zegt.
Wordt vervolgd.

Gepost op 18-04-2009 Om 19:36

=)

Gepost op 19-04-2009 Om 11:28

Door: Levanda
lekkere titel: windstilte.

Gepost op 21-04-2009 Om 14:30

Die titel komt maar liefst twéé keer in deze post voor... =)

Gepost op 21-04-2009 Om 15:17

Door: kiezel
...ongetrainde handen van een vingerplant...: LOL!
Ook de metaforen van de stormwind met alle barometrische omschrijvingen vind ik erg mooi gevonden!

Heel mooi, dit drieluik!
Gepost op 07-05-2009 Om 12:06

Thank you! =D

Gepost op 07-05-2009 Om 12:37

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.