 |
| ||||
|
Boven de Stille Oceaan, 6 juli Eileen keek uit het raam van het kleine privévliegtuig waarin ze zat. Onder haar was het witte wolkendek en nog verder naar beneden de glinstering van de blauwe oceaan. Na haar plotselinge vertrek uit Chicago was ze naar Noord-Australië gevlogen. Daar had ze instructies gekregen en nu was ze op weg naar een klein eiland. De Indonesische naam was te moeilijk om uit te spreken, maar in het Engels kwam het neer op Emerald Island. Wat ze op het eiland moest doen was vaag gebleven. Plotseling schrok ze op. Het vliegtuigje daalde sterk. Binnen enkele minuten stonden ze aan de grond. De landingsbaan was maar kort. Enkele witte gebouwen stonden er een eindje vandaan tegen de rand van het oerwoud. Eileen maakte haar gordel los en klom naar buiten. Haar koffers stonden al op het asfalt. Ze volgde de piloot. De zon brandde op haar hoofd en door de dunne zolen van haar schoenen voelde ze de hitte van de weg. Binnen overspoelde koele lucht haar. De airconditioning deed overduidelijk goed haar werk. Eileen droeg geen panty en had het kippenvel al snel op haar armen en benen staan. Aan de balie midden in de hal hing een bord met een logo. Het bureau erachter was leeg en de piloot was verdwenen. Al snel kwam er echter een slanke vrouw van middelbare leeftijd uit een deur. 'Bent u Eileen Thomson?' 'Ja, dat ben ik.' 'Goed, volgt u mij dan maar.' Ze gingen de deur door en kwamen in een lange gang. 'Dit is uw kamer. U hebt een uur de tijd om uw spullen uit te pakken en uzelf op te frissen. In de koelkast ligt wel wat te drinken. Om exact twee uur verwacht ik u in de vergaderruimte. Dat is de vierde deur links om de hoek.' Na deze woorden verliet de vrouw de kamer. Eileen staarde haar verbouwereerd na. Dat ging snel! Toen ze haar kamer bekeek, viel haar de luxe op. Het leek wel de logeerkamer van een miljonair! Een kingsize bed met een klamboe, rieten meubels en bordeauxrode gordijnen. Er was zelfs een bar in een hoek van de kamer. De badkamer had hemelsblauwe tegels, een enorm ligbad en een groot wandmeubel met een heel nieuw toiletgerei. Nadat ze alles bewonderd had, ontdekte ze dat ze nog maar een half uur de tijd had. Haastig ging Eileen aan de slag. Ze hulde zich in een net, wit pakje en stak haar vochtige haar overnieuw op. Toen ging ze naar het kantoor waarvan de vrouw gezegd had dat ze er naartoe moest. Na een klopje, liep ze naar binnen. Onmiddellijk viel haar blik op de wand tegenover de deur. Die was namelijk bezaaid met televisieschermen. Haar ogen werden groot toen ze ontdekte wat daarop te zien was... |
|||||
|
|
|||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||
