248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Keiharde dromen
121 Karakters
Door: EsQuizzy
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

De eerste impuls die Lidhia had nadat haar blik op het kleine bruine voorwerp in haar hand viel, was om het weer te laten zinken. Maar terwijl ze de waggelende spiraal volgde waarin het naar de grijs beslikte bodem zonk, zag ze plotseling wat het was. Nog vóór het de zachte bodemlaag kon verstoren, onderschepte haar hand het in een vlugge beweging.
„Auw! …Pappa!?”
Aan haar stem hoorde koning Silvaeo dat ze meer ontdekt moest hebben dan het voor de hand liggende feit dat haar wond nog steeds niet genezen was. Hij keek op en zag de opgewonden blik in de ogen van zijn dochter, terwijl ze naderde en hem iets kleins aanreikte.
„Wat is dat voor iets, Lidhia?” vroeg hij, terwijl hij het harde steenachtige voorwerpje van haar aannam. Zijn getrouwen keken even nieuwsgierig als hijzelf bij Lidhia’s hakkelend: „Is dat niet… Het lijkt wel een stukje…”
De koning keek Ishtaran vragend aan, die knikte en uitsprak wat Lidhia niet durfde te veronderstellen: „Een stuk pantserplaat van een waterling. Waarschijnlijk heeft deze crefalm zijn meerdere in de strijd toch nog behoorlijk aangepakt: de snavel van een exemplaar van deze afmetingen kan met enige moeite — maar toch — door onze bepantsering heen bijten, als de bek maar grip krijgt. Een gesloten waterlingschelp biedt zijn kaken geen houvast, maar een open pantser…” Ze liet haar wijsvinger langs de randen van het grofweg driehoekige, bruine stuk ivoorachtig materiaal glijden en wees: „Kijk, deze twee randen zijn afgebeten. De andere rand is gewoon de buitenrand. Ik kan zo niet zeggen om welke plaat het hier exact gaat — niet bij dit licht. En het is maar de vraag of het wel te achterhalen is. Maar het lijkt mij dat degene die dit monster gedood heeft, daar een blijvende herinnering aan heeft opgelopen.”
„Mooi,” vond generaal Korfos direct. „Dat geeft een verdere mogelijkheid tot identificatie!”
„Inderdaad,” antwoordde Silvaeo opgewekt. „Violet is een niet heel veel voorkomende luminescentiekleur, maar een beschadiging als deze aan een pantserplaat is een moeilijk aanvechtbaar bewijs in combinatie daarmee. Dus wellicht mogen wij dit dier dankbaar zijn voor de hulp.” Hij wendde zich weer tot de prinses. „Waar vond je dit fragment, Lidhia?”
„Euhm, een stukje terug in de hoofdgang, net voordat we dat geluid van die speer voor het eerst hoorden,” herinnerde Lidhia zich.
„De strijd heeft zich dus niet slechts in deze zijgang afgespeeld,” zei prins Rehinor, die het stukje pantser van zijn vader overnam en het uitvoerig bekeek.
„Daarbij dient aangetekend te worden, dat de locatie van het ontluisterde overblijfsel van de klaarblijkelijke verliezer niet noodzakelijkerwijs vanzelfsprekend toestemming verleent tot het trekken van de conclusie dat de worsteling zich op enig moment in deze aftakking van de hoofdader heeft plaatsgevonden,” mengde de magister zich nu in het gesprek. „Met hetzelfde recht zou men de stellingname kunnen verdedigen dat de mogelijkheid bestaat dat deze crefalm zich eerst ná diens fatale verwonding heeft teruggetrokken om de consequentie van zijn nederlaag te ondergaan.”
„Ook dat is mogelijk,” knikte de koning. „Maar voor nu is het ons doel om ons onderzoek voort te zetten naar de verdere inhoud van deze gangen.”
Korfos hoorde in die uitspraak een duidelijke opdracht en hij gaf daarom een signaal, waarop zijn mannen zich weer bij de groep voegden.
Geen van hen had iets bijzonders te melden, behalve dan dat de hoofdgang nog tot ongeveer vijfentwintig meter voorbij de zijgang met de dode zeekat vreemd exotische en niet thuis te brengen voorwerpen bevatte. Eén van de bewakers reikte de koning een stenen plakkaat aan waarop met een donkere, contrasterende kleur enkele regels tekst in een verhoogd reliëf waren aangebracht.
„Deze tekens zeggen mij niets,” zei koning Silvaeo na een kort moment van stilte, waarop hij de tegel aan Toenak gaf. De geleerde schudde ook zijn hoofd ten teken dat hij hier geen wijs uit kon worden. Maar Ishtaran keek naar Lidhia en zag de reactie van het meisje op het zien van de uitheemse karakters.
„Hoogheid?” vroeg de medica verbaasd.

*** EINDE HOOFDSTUK 6 ***
Gepost op 11-03-2009 om 12:22 uur
390 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)



Door: Tines
Ah, dat is vast de taal van Gabriëlle! Waarbij ik dus aanneem dat de talen van boven en onder water van elkaar verschillen... Maar dat is mijn vermoeden maar...
Cool dat Lidhia een stukje pantser heeft gevonden! Het zou super zijn als ze degene vonden met het kapotte schild! Dit is weer een stapje verder!
Echt, ik geniet zo van dit verhaal! En nu gauw weer naar boven, want ik ben intussen ook erg benieuwd of het met Rosa al een beetje beter gaat (al zal dat zo snel wel niet gaan)...
Gepost op 11-03-2009 Om 13:15
Het zou mij ten zeerste verbazen als hun talen dezelfde zouden blijken te zijn, Tines.

=)

Gepost op 28-04-2009 Om 22:02

Door: Levanda
Ja Tines, ik ben het helemaal met je eens!
Gepost op 11-03-2009 Om 16:01

Door: Gabriëlle
Maar is de eigenaar van dat stuk pantser nou een vriend of een vijand van Lidhia? Ik geloof dat ik het spoor een beetje bijster raak.

Gepost op 11-03-2009 Om 18:58
De koning en de generaal hebben daar in ieder geval een idee over.

=)

Gepost op 28-04-2009 Om 22:05

Door: kiezel
Zo ik ben weer bij!!!
Maar hopelijk niet voor lang... Want ik zie alweer uit naar de vervolgposts!

Goed bezig EsQuirrel!!!
Gepost op 12-03-2009 Om 16:36

Door:
Kom maar op met die geit, EsQuirrel!!!
Gepost op 13-03-2009 Om 10:41

...Oké dan, omdat je zo aandringt...

Gepost op 13-03-2009 Om 10:56

Door: EsQuizzy

Gepost op 13-03-2009 Om 10:58

...Vaguely reminds me of Yoda...

...I wonder why...

Gepost op 13-03-2009 Om 11:05

Door:
Ooohhh... wat is hij is lief!!! Vooral die oren doen het hem....
Gepost op 13-03-2009 Om 12:51

Door: Levanda
Yoda... Tja als je naar de oren kijkt misschien... Ik meen me alleen te herinneren dat Yoda nogal groen was...




PS: Starwars heeft trouwens een mooie verhaallijn. Het gaat dieper dan alleen de filmbeelden. Zeker één van mijn favoriete filmseries!
Gepost op 13-03-2009 Om 14:34

Door: Auke-Willem (AW)
Ik vroeg me dat al eerder af. Als beide werelden dezelfde wereld zouden blijken te zijn, is het dan niet mogelijk dat stukjes van de ene wereld in de andere wereld terug te vinden zijn? Via zinken of aanspoelen? En vooral de eerste is zeer veelvuldig gebeurd, over de gehele wereld! Ik lees verder om te zien wat de gedachten van de schrijver daarover zijn. Dan ga ik er dus vanuit dat het inderdaad Nederlands of Engels of zo is wat er op die plaat staat en dat ons luchtmeisje het gaat vertalen voor het watervolk.
Gepost op 14-07-2009 Om 18:18

=)

Gepost op 14-07-2009 Om 19:32

Door: Tines
Jemig. En daar komen wij bij de huidige post (164?) pas achter! Wat een logica, AW!
Gepost op 14-07-2009 Om 21:30

Verklap het nou niet voor hem, Tines. ;)

Gepost op 14-07-2009 Om 22:45

Door: Auke-Willem (AW)
*GRINNIK*
Bedankt voor het compliment, Tines!
Weet je, meestal hou ik mijn gedachten over het verhaal van EsQuirrel voor me. Maar dit keer, omdat ik toch al zo ver achter lig, maakte ik een uitzondering. Ik heb namelijk het vermoeden dat als iemand van ons een vermoeden uitspreekt, hij er opzettelijk voor zorgt dat het verhaal NIET zo loopt als wij verwachten.
Gepost op 14-07-2009 Om 23:03

=D
Ken jij mij een beetje, AW?

ROFL!!!

Soms doe ik dat inderdaad. Soms gebruik ik ook opmerkingen van lezers, zoals die keer dat Tines een opmerking maakte over Murox. Daar heb ik Kd·Epicentrum op geschreven.

Dus zo nu en dan werkt het ook andersom. Maar ik beken: ik omzeil de meeste vermoedens, tenzij ze regelrecht op het spoor van het verhaal liggen en ik ze niet kan ontwijken!

=)

Gepost op 15-07-2009 Om 07:47

Door: Tines
Graag gedaan! En ik had dat idee ook al over onze EsQ
Gepost op 15-07-2009 Om 11:33

Jemig. Wat een logica, Tines! =D

Gepost op 15-07-2009 Om 13:10

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.