 |
| ||||
|
Paul’s feest naar aanleiding van het behalen van het artsexamen, werd gehouden in een zaaltje in de Provenierswijk. Seb en Kiki kwamen binnen op het moment dat het feest net op gang kwam. Het was er warm, hoewel er achter in de open keuken een deur open stond, een beetje verkoeling. Paul, omringd door vooral familie en kennissen, stond naast het podium, waar een studentenband een oude hit speelde. Seb zag Magda met een blad de zaal inlopen vanuit de achtergelegen keuken. Ze was gekleed in het zwart, met over haar broek een serveerschort. Op het shirt stond de firmanaam van het cateringbedrijf waar ze voor werkte. Haar lichte haar had ze opgestoken en het plakte nu al aan haar bezwete voorhoofd. Ze gaf Seb een knipoog en hield het blad toen onder zijn neus. “Hoi Seb, leuk dat je er bent,” zei ze gehaast. Seb bedankte en vroeg: “Heb je het druk, meisje?” “Ja, en ik krijg het nog drukker. Twee man bediening blijft maar tot half elf. Ik zal alles zelf op moeten ruimen. Ik kan er donder op zeggen dat het laat gaat worden,” ze draaide met haar ogen, zette toen haar vriendelijke gastvrouwen gezicht op, waarna ze richting de nieuwkomers liep om hen van een versnapering te voorzien. Seb klopte haar in het voorbijgaan, zachtjes en bemoedigend op haar schouder. Hij liep naar Paul en feliciteerde hem, waarna hij hem overliet aan Kiki, die achter hem aangekomen was. Meteen werd hij aangesproken door de vader van Paul, die hij bij gelegenheid al eens gesproken had en waarmee hij al snel in een geanimeerd gesprek verzeild raakte. Terwijl deze over zijn werk begon te vertellen, keek Seb op zijn gemak de zaal rond. Kiki was ondertussen bij een stel meisjes aangeschoven, die ze kende; verdiept in een levendig gesprek. Richard danste met een lang tenger meisje, dat Mandy heette, dacht Seb zich ter herinneren. Ze droeg een jurk die haar figuur duidelijk liet uitkomen en Seb zag dat ze Richards aandacht volledig had opgeëist. Ze was knap op een ordinaire manier, maar dat leek Richard niet te hinderen. Het meisje lachte hem uitnodigend toe en hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Seb keek de zaal rond op zoek naar Lydia, en vond haar aan een tafeltje met Thomas, die haar probeerde over te halen te gaan dansen. Lydia was in tranen en Seb kon zich wel voorstellen waarom. * Thomas voelde zich niet op zijn gemak bij zijn taak die hij zichzelf gesteld had. Hij wilde alleen maar helpen, maar kon niets bereiken bij Lydia, die maar bleef sippen. “Kom nou dansen. Laat hem zien dat jij jezelf amuseert zonder hem,” probeerde hij nog eens, maar de overtuigingskracht was uit zijn stem verdwenen. “Laat maar Thomas, ik weet dat je het goed bedoeld,” snifte Lydia, waarbij ze vol woede keek naar de twee op de dansvloer. “Ik weet niet wat er in hem is gekomen. Je had het moeten zien. Hij zit zichzelf vol te gooien sinds we hier zijn. Weet je wat,” zei ze op een moedige toon, om haar eigen ellende te verklaren. “Er is iets vreselijks mis. Sinds deze week is hij helemaal uit zijn doen. Neem nou die scène van vanmorgen. Jij wilt me nog steeds niet zeggen wat er tussen jullie voorgevallen is?” Thomas zag haar opkijken. Ze hoopte dat hij haar zou vertellen wat de aanleiding was voor de ruzie. Ze dacht toch niet dat het daarbij om haar ging? Alsjeblieft zeg! “Als Richard niets zegt, zeg ik het ook niet. Hij…” “Wat Thomas?” hield ze aan. Hij streed met zichzelf. Dit meisje zou Richard nooit laten vallen, wat hij ook zou zeggen over de streek die Richard hem geleverd had. Hoe had hij ooit naar die… Thomas kon de smekende blik van Lydia niet meer verdragen en liep van haar vandaan, richting het podium, waar de studentenband een nieuw lied inzette. Het was een echt feestnummer, dus hij hoopte dat de aangeschoten Richard, die hij in het voorbijgaan had zien staan, bij dit tempo op zijn bek zou gaan. Het was nog maar tien uur en hij heeft al meer op dan goed voor hem is. Misschien viel hij wel in de Provenierssingel onderweg naar huis. Opgeruimd staat netjes. In de keuken zag hij Magda staan, die het zweet uit haar gezicht wiste. Ze ontmoette zijn blik en kwam door de klapdeuren op hem af, met een glas cola. “Ik moet even gaan zitten. Over een half uur krijg ik het zo druk, dat ik de tijd daarna alleen maar moet hollen,” zei ze met een zucht en wilde hem voorbij lopen. “Mag, doe me een lol en ga even naar Lydia,” zei Thomas en wees met zijn hoofd richting de dansvloer. Magda schonk hem een donkere blik, ze had het dus zelf ook gezien. Toen verzachtten haar gelaatstrekken en ze knikte. Hij gaf haar een bemoedigend duwtje in de rug, terwijl hij ondertussen de dansvloer bekeek. Henk was aan het dansen met Linda. De volgende dans was voor hem, nam hij zichzelf voor. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
