Jerichoplein 2. naderend onweer Door: Gabriëlle Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
“Morgen Seb.” Voor de tweede keer binnen enkele minuten werd de anders zo opgewekte Seb uit een overpeinzing gehaald. Dit keer door de bron van zijn gedachten. In de deuropening stond Richard en in het licht, dat door de opening van de deur de donkere hal binnen scheen, leek wel een jonge god binnen te zijn gekomen. Hij had een sportief uiterlijk en was goed geproportioneerd. Vergeleken bij Thomas was hij klein, maar niet veel minder dan de gemiddelde lengte. Zijn zwarte glanzende haar plakte aan zijn hoofd en op zijn wangen was een gezonde blos te zien. Zijn getinte huid zie je bij mensen uit landen rond de Middellandse Zee, maar minder bij rasechte Rotterdammers als Richard. Seb kon zich voorstellen dat jonge meisjes zich tot dit type aangetrokken voelde. “Morgen jongen, lag onze plas er nog goed bij?” vroeg Seb, die zijn gebruikelijke route kende, terwijl hij zijn dweilemmer pakte om richting zijn woningdeur te lopen. “Ja Seb, er was niks mis met onze plas”, glimlachte Richard. Hij pakte net als Thomas de post uit zijn vakje en keek de brieven gehaast door. Hij zuchtte zacht en opende toen snel een afschrift van de bank. Opnieuw ontsnapte hem een gekwelde zucht en de spieren in zijn kaken spanden zich. “Thomas wil je spreken”, zei Seb. Met een blik over zijn schouder zag hij een grimmige uitdrukking op het gezicht van de jongenman glijden. Het volgende moment was het weer verdwenen en was hij weer de onbezorgde jongen als altijd. “Ik zie hem nog wel,” zei hij nonchalant, hoewel Seb voelde dat dit misschien iets gespeeld was. Boven aan de trap verscheen een jonge vrouw. Seb keek naar haar en zag dat Kiki de Jager naar haar werk ging. Ze droeg een groot wit shirt met korte mouwen, met het opschrift: ‘Van houten zeevis: vers, voordelig, verrukkelijk’. Daaronder droeg ze een zwarte kombadbroek. Haar anders zo wilde haren had ze in een staart gebonden en hing op haar rug. Kiki was derdejaars filosofiestudente en woonde sinds een jaar op het Jerichoplein. Hij zag in zijn ooghoeken dat Richard haar grijnzend opnam. “Ha Kiki, wat wordt het vandaag? Poon of haring? Ik kan niet wachten tot vanavond, tot je jouw beroemde ‘eau de la mer’ aan me laat ruiken. Die lucht van vis is niet te versmaden en ik moet zeggen ik word er echt elke keer weer wild van.” Onder aan de trap beantwoordde hij Kiki’s dodelijke blik met een hooghartige glimlach. “Piss off,” siste ze woedend en liep hem voorbij naar de deur. “Het is verfrissend te zien dat onze Kiki zich vandaag weer inzet voor het heil van de mensheid,” ging Richard onverstoorbaar verder en keerde zich naar de deur waar het meisje zich gelijkertijd op de deurmat naar hem omdraaide. “Het is misschien voor jou onbegrijpelijk dat er in deze stad ook mensen zijn die zich hun studie moeten verdienen, Richard. Weet jij eigenlijk wel wat werken is? Een keertje ploeteren voor je centen zou jou ook geen kwaad doen. Misschien dat je er nog wat van kunt leren,” zei ze op koele toon, terwijl een donkere blik vertelde dat ze inwendig kookte. “O, interessant. Zeg me eens, wat leer jij van een schelvis, die je met glazige ogen aanstaart? Of kun je misschien lering trekken uit het bijeenschrapen van de ingewanden van een haring?” De klap van de dichtvallende deur weergalmde in het trapportaal. Seb sloot heel even zijn ogen, toen hij een ironisch lachje van Richard hoorde, die liet weten dat hij het weer gewonnen had van Kiki. Zijn lach verstomde toen hij naar Seb keek en een verontschuldigend glimlachje verscheen. “Moest dat nou, Richard?” vroeg hij op vaderlijk berispende toon. “Waarom moest je dat meisje nou weer op de kast jagen?” “Het gaat zo gemakkelijk Seb, het gaat zo gemakkelijk,” zei Richard, terwijl deze met twee treden te gelijk de trap op liep. Boven bleef hij even staan en keek naar beneden. “Weet je wat het probleem is met Kiki. Ze heeft gewoon geen gevoel voor humor. Als ik mijn gevoel voor humor kwijt raak Seb, waarschuw me dan, dan hang ik mezelf op.” Hij liet Seb bedenkelijk kijkend achter in de hal. Hij vond dat Kiki al genoeg humor van Richard had moeten verdragen sinds ze hier vorige zomer was komen wonen. Hoe vaak moest hij Richard nog apart nemen om hem uit te leggen dat dit niet de manier was waarop je met een ander om moest gaan? Maar hij kon Richard niet echt bereiken, zijn hart was verhard leek het wel. Hij wist daar alles van, zo was hij vroeger ook geweest. God had hem inmiddels zacht gemaakt, maar dit had hem wel het een en ander gekost.
Gepost op 08-09-2008 om 18:29 uur 299 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Jerichoplein)
Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)

Door: Tines

Hmm, zo'n vervelend jongetje... Leuk verhaal!

Gepost op 09-09-2008 Om 16:57

Door: EsQuizzy

Ik heb nog niet de tijd genomen om je verhaal rustig te lezen en te reageren, Gabriëlle, maar ik ben dat zeker wel van plan!

Gepost op 23-09-2008 Om 08:10

Door: EsQuizzy

>> onderlinge verhoudingen van de verdachten in. Daarin ben je dus wel origineel. Zoals gezegd: je schrijft erg boeiend, en ik ga zeker door met het lezen van dit verhaal. Er vielen me een paar kleine puntjes op: '...niet te versmaden...' is heel correct Nederlands, maar ook een beetje aan de ouderwetse kant. De sportieve jonge knul Richard houdt blijkbaar van het lezen van oudere boeken, want ik heb die zinsnede nog nooit in dagelijks taalgebruik horen vallen. Ik zou dat wat vlotter maken als ik jou was. 'eau de la mer' (niet: 'mere') 'Onder aan de trap beantwoordde hij Kiki’s dodelijke blik' (Stam is beantwoord, stam + -de. Twee d's.) >>

Gepost op 25-09-2008 Om 22:56

Door: EsQuizzy

>> 'Misschien dat je er nog wat van kunt Ieren' ...ik ken de Ieren wel als volk, maar dat het ook een werkwoordsvorm was, was mij tot nu toe ganselijk onbekend. Ik vermoed dat dit weer een foutje is van je befaamde OCR-scannersoftware. Die maakt natuurlijk op onaangekondigde momenten geen onderscheid tussen een kleine L en een hoofdletter i. 'De deur viel met een harde bons dicht en de klap weergalmde in het trapportaal.' Zelf ben ik niet heel erg gecharmeerd van deze zin, misschien vanwege het aparte 'bons'. Een bons en een klap zijn in mijn beleveng (!) heel erschillende dingen. Zelf zou ik dit als volgt verwoorden (als ik mag?): De deur viel hard dicht; de klap weergalmde in het trapportaal. Korter en heftiger, meer zoals de klap. Na de dubbele punt valt automatisch een stilte, waarin de lezer de echo van de klap a.h.w. al hoort. Just my POV. "Moest dat nou Richard?" Ik zou een komma na 'nou' doen. Leest prettiger en geeft een realistischer klankbeeld >>

Gepost op 25-09-2008 Om 23:02

Door: EsQuizzy

>> van de vraag. “Moest dat nou Richard?” vroeg hij op vaderlijk berispende toon. “Waarom moest je dat meisje nou weer op de kast jagen?” “Het gaat zo gemakkelijk Seb, het gaat zo gemakkelijk,” zei hij, terwijl hij met twee treden tegelijk de trap op liep. Niet mooi (en verwarrend) gebruik van de tweede 'hij' daar. Twee citaten achter elkaar met de persoonsverwijzing 'hij' aanduiden lijkt mij niet de sterkste manier om duidelijkheid te scheppen bij je lezers. Tegelijk is één woord. 'Weet je wat het probleem is met Kiki.' Dit lijkt mij een vraag. Ik zou in ieder geval eindigen met een vraagteken. In 'als ik mijn gevoel voor humor kwijtraak' is 'kwijtraak' één woord: het komt van de infinitief kwijtraken. Je haalt het eigenlijk alleen uit elkaar wanneer je het op de volgende manier gebruikt: hij raakt iets kwijt. 'Hoe vaak moest hij nog Richard apart nemen' Ik zou 'nog' anders in die zin plaatsen. >>

Gepost op 25-09-2008 Om 23:12

Door: EsQuizzy

>> 'Hoe vaak ... om moest gaan.' is trouwens een vraag. 'God had hem inmiddels zacht gemaakt' H'm, ik hoop niet dat ik je al te erg heb laten schrikken. Meestal als ik zioets doe waarschuw ik van tevoren, of ik vraag vergeving aan het eind. Maar ik hoop dat je er wat aan hebt.

Gepost op 25-09-2008 Om 23:14

Door: EsQuizzy

Vanwege het late tijdstip een paar slordigheidjes van mij, zie ik nu: die 'dubbele punt' is een 'puntkomma' natuurlijk, en Richards uiting 'niet te versmaden' is sarcastisch bedoeld. Dan zou hij ervoor kunnen kiezen om het zo te zeggen.

Gepost op 25-09-2008 Om 23:18

Door: EsQuizzy

Het Groot Quirriliaans Woordboek zi'-oets' onbep. vnw. iets dergelijks; een aanduiding die uitgaat van enige voorkennis aan de zijde van de ontvangende partij van de boodschap.

Gepost op 25-09-2008 Om 23:25

Door: EsQuizzy

Nog een alternatiefje voor de zin met de deur: De klap van de dichtslaande deur weergalmde in het trapportaal. Beginnen met de klap heeft een schok-effect.

Gepost op 25-09-2008 Om 23:29

Door: EsQuizzy

Hihi wacht mar tot je bij post 75 bent. Dan moet je in je eigenverhaal gaan zoeken waar iets ook alweer stond! Ik ben nu geneigd om je laatste post van dit verhaal te gaan lezen, maar ik houd me in. Ik zal verdergaan, maar 'k neem er wel de tijd voor, ok?

Gepost op 26-09-2008 Om 14:29

Door: Gabriëlle

Ik zou het niet anders willen, ik ben niet iemand die van een boek altijd de laatste pagina leest. Maar ik ken zulke mensen, hoewel ik ze niet begrijp. Hoe spannend iets ook is, als de laatste bladzijde is gelezen, is ook de lol van het doorlezen eraf. Maar ja, het laatst geplaatste deeltje is nog maar het begin, grinnik. Ik denk toch niet dat ik de 75 zal halen. O ja, ik wilde nog even reageren op het ouderwets taalgebruik. Soms kunnen uitdrukkingen in de familie rondzwerven (misschien zei Richard's opa wel altijd dat iets niet te versmaden is) Maar in dit geval is het gewoon sarcastisch bedoeld en hoop ik dat hij het woord, ondanks zijn jeugd gewoon kent.

Gepost op 26-09-2008 Om 18:02

Door: EsQuizzy

'Ondanks zijn jeugd'. Arme jongen.

Gepost op 26-09-2008 Om 18:22

Door: Gabriëlle

Ja, heb maar medelijden met hem! Het loopt niet goed af, snik.

Gepost op 26-09-2008 Om 18:25

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.