 |
| ||||
|
ik opende de envelop, het gene wat me opviel waren een paar dingen: mijn achternaam was fout geschreven, en er zat geen kaartje in, maar een brief: Geliefde Jos, ik ben blij dat je nog steeds met mij wilt praten. dat je nog steeds naar mij op zoek blijft. dat vind ik fijn, want echt, Ik houd van je. ik weet dat je het op dit moment niet gemakkelijk hebt, daarom deze brief. weet dat Ik je niet vergeten ben, maar misschien lijkt dat wel zo. zeker als je om je heen kijkt. want Ik geef toe, er zijn ook veel mensen die niets van Mij willen weten en het toch beter hebben dan jij. maar Ik zie je echt wel, je verdriet en je rottigheid. hoe eenzaam je ook bent. de steken in je borstkas, de gekmakende gedachten. en als Ik je zozie, dan doet dat Mij veel verdriet. ik hoor je vragen, en beantwoord ze graag. maar nu nog niet, Ik vind het nog niet het goede moment. trouwens, heb je van Job gehoord? hem werd het op een gegeven moment duidelijker. dat gebeurd ook bij jou, OOIT. als Ik het voor jou het goede moment vind. neem nou alsjeblieft van Mij aan: Ik ben op dit moment met iets bezig dat nog veel mooier is dan bij Job. toen had ik er Job voor nodig... Nu JOU! God. ''zouden we van God wel geluk aanvaarden, maar geen ellende?'' Job 1:10 oke??? dit is vreemd...? ik liet het nog aan 2 andere mensen lezen, en die snapte het ook niet helemaal. ook zei iemand, misschien is het echt van God. ik weet het niet, ik weet het echt niet, misschien wel. maar 1 ding weet ik: hoe mijn leven er ook verder uit gaat zien, ik weet het niet. maar 1 ding weet ik wel; ik zal het in Gods hand leggen. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||