248819
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

De Bron
74. Hoopje ellende
Door: Esther
Commentaar van de schrijver:
Inderdaad, moederkloek Michelle aan 't werk! Maar wie zou er niet een moederkloek worden bij zo'n hoopje ellende?
Categorie: Diversen
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten

Even was Michelle met stomheid geslagen door Timmy’s uitbarsting. Ze begreep er niets van, maar werd diep geraakt door het intense verdriet dat het kleine lichaampje tegen de muur met schokken en snikken uitstootte. Snel greep ze in.
“Rhodé, lieverd, zou jij even naar Johan willen gaan? Volgens mij zag ik hem net in de buurt van het houten bankje vlakbij het terras. Hier, doe deze zakdoek maar om je hand, dan kijk ik er straks naar oke? Toe maar meis, ik moet even alleen met Timmy zijn.”
Zachtjes duwde ze de geschrokken Rhodé naar buiten en ging toen weer naar binnen. Voorzichtig liep ze op het snikkende bundeltje af.
“Timmy...”
Het jongetje reageerde niet.
“Oh schat.” verzuchtte Michelle.
Ze knielde naast hem neer en sloeg haar armen om hem heen. Haar lichaam bewoog mee met zijn lange uithalen van verdriet.
“Kom maar hier, jongen. Laten we naar mijn kamer gaan. Als je langer op de grond blijft zitten, krijg je het koud.”
Ze trok Timmy naar zich toe en tilde hem op. De jongen verzette zich niet en liet zich optillen.
“Sla je armen maar om me heen, lieverd.”
Het jongetje sloeg zijn armpjes om haar nek, klampte zich aan haar vast en duwde zijn hoofd tegen Michelles borst terwijl hij harder begon te huilen. Michelle voelde haar blouse nat worden van de warme tranen en het bloed. Een brok schoot in haar keel. Zonder wat te zeggen liep ze naar boven met Timmy in haar armen.
Gepost op 05-05-2007 om 21:30 uur
514 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (De Bron)
Alle verhalen van deze schrijver (Esther)



Door: prinses
Snif
Je bent lekker doorgegaan op het zielige stukje...
En èindelijk word Timmy eens getroost!
Thanks namens Timmy.

'mij' ontbreekt bij Michelle: "Volgens mij zag ik hem..."
Gepost op 06-05-2007 Om 14:09
Graag gedaan, ook al is het hartverscheurend om Timmy zo verdrietig te zien.

Ik was inderdaad mij vergeten. Staat er nu in!
Gepost op 06-05-2007 Om 18:33

Door: kiezel


Mooi stukje! Benieuwd of Timmy zich nu uiteindelijk ook wil laten troosten...

Johan wacht even af tot Rhodé bij hem komt. (Als ze tenminste gehoorzaamt aan de opdracht van Michelle, maar dat weet je maar nooit met die eigenwijze schrijvers hier...)
Gepost op 07-05-2007 Om 11:02

Door:
Timmy is toch 9 jaar? Ik heb een zoon van 9 en die til ik echt niet zomaar meer op. Maar wellicht is deze Timmy wat kleiner uitgevallen.
Wat gedrag betreft, vind ik dit heel mooi beschreven; grote jongens laten zich soms maar wat graag toosten als kleine kinderen. Erg lief, deze scene. Heb ik het goed begrepen dat Michelle de moeder van Timmy is?
Gepost op 23-07-2011 Om 18:51

Door: EsQuizzy

In de reacties onder DB.4 valt te lezen over Timmy’s thuissituatie, Schrijver. En in DB.72 zien we dat Michelles aanraking hem ‘Mama…’ doet denken, plus dat het een behoorlijke emotionele respons tot gevolg heeft. Maar vooral dedaaropvolgende alinea is belangrijk, waarin we lezen dat Timmy de realiteit weer binnenstapt met Michelle en Rhodé.

Mijn conclusie is dat Michelle niet Timmy’s moeder is. Timmy verlangt echter wèl hevig naar een moeder.

Prinses een beetje kennende, heeft ze het op die manier bedoeld.

Jammer genoeg zien we haar hier bijna nooit meer.

Gepost op 23-07-2011 Om 19:05

Door: EsQuizzy
…of Timmy verlangt naar *zijn* moeder, dat durf ik niet in te vullen. Klinkt wel logischer, by the way.


Gepost op 23-07-2011 Om 19:07

Door:
Wat je als eerste zei, was ook mijn eerste gedachte. Alleen dat *lieverd* deed mij even denken dat er meer was.
Gepost op 23-07-2011 Om 20:06

Door: EsQuizzy
Het is een kind. Zij is een bevestigde ‘moederkloek’. Ze zal voor ieder kind wel een lief woordje over hebben, vermoed ik zo.

Gepost op 23-07-2011 Om 20:30

Door: prinses
Goed uitgelegd hoor Es.
Timmy verlangt hevig naar een moeder. En alle gebeurtenissen van die dag plus Michelle maken dat in hem los.

Ik realiseer me hier trouwens dat al die gebeurtenissen op één dag plaatsvonden. Misschien moeten we eens een nacht inlassen?
Gepost op 30-08-2011 Om 16:16

Door: EsQuizzy

De tijd gaat gewoon langzaam op De Bron...



Gepost op 30-08-2011 Om 17:10

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.