 |
| ||||
|
Zijn beminnelijkheid Een belangrijke vraag is - was Paulus vriendelijk? Wij weten dat hij bekwaam, knap en talentvol was, maar was hij een innemend mens? Wij geven toe dat hij het predikaat "heilig" best mag dragen, maar was hij ook aardig en voorkomend? Sommige "heiligen" kunnen onaardig zijn. Wij weten dat de apostel vele goede deugden bezat, maar dat betekent niet dat hij dan, per definitie, ook altijd goed over komt bij een ander. In feite houden wij "heiligen" hoog door een aantal goede eigenschappen, die bijzonder opvallen. Wij erkennen dat Paulus een man was met hoogstaande principes, maar principiële mensen kunnen best gebrek aan charme tonen. Wij weten, dat hij sterk was, maar was hij ook aantrekkelijk vanwege een knap uiterlijk? Wij vertrouwen er op, dat hij een goed mens was, maar was hij dat voor iedereen? Wij weten zeker, dat hij boordevol energie zat, maar bezat hij ook gratie'? Aan zijn grootheid twijfelt niemand, maar dat doet men ook niet bij Napoleon en toch heeft deze, door alles wat hij aangericht heeft, geen goede pers. Thomas van Aquino en Johannes Calvijn behoren ook tot de groten, maar niet iedereen mag hen even graag. Paulus was interessant en fascinerend, maar zouden wij ons hart aan hem toevertrouwen? Als u hem tegenkwam, zou er dan direct een vonk van liefde naar hem overslaan? Zou u altijd bij hem willen wezen? Zou het wat uitmaken, of hij ergens wel of niet zou zijn? Als hij wegging, zou het dan lijken of op zo'n moment ook de zon onderging? Zou u er een verre reis voor over hebben om, al was het maar eenmaal, Paulus te ontmoeten? Kunstenaars zijn ons niet erg behulpzaam geweest om een zuiver beeld van Paulus te krijgen, zodat we van hem zouden gaan houden. Een van hen, die goed op de hoogte is van de christelijke kunst, heeft eens gezegd, dat geen enkele beeltenis van hem ook maar in de verste verte voldoet aan de werkelijkheid, zoals wij Paulus uit de Bijbel kennen. Geen enkel portret van hem bevredigt ons verlangen om te zien, wie hij nu werkelijk is geweest. Zijn gezicht is nooit op een muur in een woning van een Christen aangetroffen. Ook de geleerden hebben ons niet kunnen helpen aan een beter imago van Paulus, een man waarvan wij kunnen houden. Zij hebben hem aan ons voorgesteld als een logisch denker, maar logica is zo koud als ijs. Zij hebben ons geleerd hem als een dogmaticus te zien, altijd strijdend voor eigen gelijk, zoals bij het favoriete dogma van de rechtvaardiging door het geloof. Maar dogmatici zijn dikwijls droog en formeel, laat staan dat zij ons boeien. Zij hebben hem afgeschilderd als een machtig man, behendig in argumenteren en polemiseren, getraind door vurige disputen, met als resultaat, dat wij hem nu als een echte intellectuele vechtersbaas, een theologische kampvechter, een soort christelijke gladiator zien. Zij hebben zoveel over hem als denker gezegd en geschreven, dat wij instinctmatig afstand van hem zijn gaan nemen met de gedachte dat wij dat toch niet allemaal kunnen begrijpen, ook al zou het ons interesseren. Het was iemand, die leefde in hogere en andere sferen. Hij staat op een hoog voetstuk, in het voorbijgaan kijken wij ernaar en bewonderen hem, maar gaan dan over tot de orde van de dag. Hij is op de kalender van "heiligen" geplaatst en wij misgunnen hem dat niet. In de boeken van geleerden komt zijn naam vele malen voor en wij zien met ontzag tegen hem op en bewijzen hem de nodige eer, als ons dat gevraagd wordt. Wij buigen diep, sommigen knielen zelfs voor hem, maar gaan na dit eerbetoon evengoed aan hem voorbij. Zonder twijfel zijn er in onze moderne tijd mensen, die interesse voor hem tonen, ja zelfs echt van hem houden, maar dat zijn dan geen jonge mensen of het moeten studenten zijn, die theologie studeren en afschriften van zijn brieven, gebonden in pocketformaat bij zich hebben, omdat zij over hem een scriptie moeten maken. Als Paulus al in is bij zakenmensen, dan is dat, omdat zij deze pockets moeten drukken, uitgeven en eraan verdienen. Verder tonen zij geen enkele interesse voor hem, evenals de huisvrouwen, die vinden dat zij als sekse door hem achtergesteld en te kort worden gedaan. Een geëmancipeerde vrouw mag hem niet! Paulus is ook niet het idool van de miljoenen mensen, die werken in fabrieken, kantoren en winkels of als boer op akkers. Nooit is Paulus een plaats toegekend op de lijst van populaire wereldsterren. Dit nu zijn de mensen, die beweren dat Paulus onvriendelijk en beslist niet beminnelijk kan geweest zijn. Zij stellen hem ons voor ogen als de minst prettige persoonlijkheid van alle gelovigen uit de vroeg-christelijke kerk. Zij vinden hem egoďstisch en te sterk op zichzelf gericht, omdat hij altijd over zichzelf spreekt. Ze vinden hem autocratisch, een alleenheerser en dominerend. Paulus neemt de beslissing en wie het er mee eens is kan hem volgen, hij kiest en gaat altijd zijn eigen weg. Zij verklaren, dat hij jaloers is door altijd op de andere "echte" apostelen te vitten en door zijn niet aflatende ijver om hun werk en autoriteit te ondermijnen. Zij beschuldigen hem ervan, dat hij te hard is in zijn oordeel en wrang en bitter in zijn uitspraken. Zij veroordelen hem als een fanaticus, een onderkruiper, die zich eigenmachtig veel gezag toeeigent. Daarom vinden zij dat hij een onaantrekkelijk karakter heeft, dat afstoot en weerzin wekt. Dit alles kan men ook lezen in boeken van geleerden, die door hun kennis een respectabele reputatie hebben opgebouwd en waar vele mensen, zondag in zondag uit, in de kerkbanken naar zitten te luisteren. Met hun vele onware illustraties belasteren ze in feite de apostel, brengen helaas de gemeenteleden in de war en dezen weten niet meer, na afloop van zo'n betoog, wat zij er van moeten denken. Wanneer men werkelijk wil weten wie de echte Paulus is geweest, dan doet men er goed aan te luisteren naar iemand, die Paulus kende als geen ander, Paulus' medereiziger, Lukas. Als wij het boek Handelingen opslaan en letten op wat Paulus zelf schreef in zijn vele brieven, dan komen wij er achter, wie hij was. Geen geleerde, hoe knap hij ook is in de bijbelwetenschappen, kan ons meer over Paulus vertellen dan wat wij lezen in het Nieuwe Testament. Hoe Paulus er ook uitgezien mag hebben, zijn brieven geven in ieder geval een duidelijke profielschets van hem. Merkwaardig is, over hoeveel verschillende kenmerken van Paulus wij ook in zijn boeken lezen, dat bij nader inzien er niet een blijkt te voldoen aan wat critici over hem vertellen. Het beeld, dat over het algemeen van Paulus geschetst wordt, is een mengeling van onbewezen feiten, onjuiste conclusies en diep gewortelde, verkeerde vooronderstellingen. De werkelijke Paulus wordt geportretteerd door het Nieuwe Testament en de artiest, die het schilderde was de Heilige Geest. "Opdat de veelkleurige wijsheid Gods, bekend zou worden", ook door Paulus! Heeft Paulus zelf niet op zijn beurt de Galaten Jezus Christus als de gekruisigde voor ogen geschilderd? Niemand, ook geen geleerde, is in staat om ons dichter bij Paulus te brengen, dan wat wij lezen over hem in het Nieuwe Testament. Dat ene kleine boekje van Lukas is meer waard dan alle andere boeken, die ooit over Paulus geschreven zijn om een antwoord te vinden op de vraag of Paulus nu wel of niet een beminnelijke persoonlijkheid was. Welnu, Lukas zegt ons dat Paulus dat was en hij kon het weten. Hij was op vele tochten zijn reisgenoot. Hij was bij Paulus ter land en ter zee. Hij was zijn kameraad, tijdens vele moeizame en gevaarvolle tochten, waarbij hij menigmaal werd beproefd. Hij had met hem samengewerkt, tijdens de vele evangelisatie-campagnes, die Paulus op stapel had gezet. Lukas had met hem gegeten, gepraat, gebeden en gelopen, honderden kilometers. Wat kan een moderne schrijver, hoe knap die ook is, meer weten over Paulus dan wat Lukas vertelt? Alleen vrienden kennen elkaar en weten ook wat zij aan elkaar hebben. Een theoloog, die een andere mening over Paulus' persoonlijkheid erop na houdt dan Lukas, is het beluisteren niet waard. Lukas was zo op Paulus gesteld, dat hij bereid was de harde consequenties, die deze vriendschap meebracht, zoals smaad, vervolging en ontbering, met Paulus te delen. Lukas was blij, dat hij bij Paulus kon blijven toen deze gevangen werd gezet. Hij verlangde om Paulus naar Rome als metgezel te begeleiden, ondanks dat Nero op de troon hardvochtig de scepter zwaaide. Voor Demas bleek de wereld aantrekkelijker te zijn dan de vriendschap met Paulus, maar Lukas zou met hem de hele wereld zijn afgereisd. Lukas bleef hem trouw tot het einde. Dit is de mooiste proef op de som: trouw tot in de dood. Lukas was dit niet alleen, maar vertelt ons ook over andere mensen, die Paulus volkomen toegewijd waren. De oudsten van Efeze hielden van Paulus met een liefde, die zo groot was, dat ze niet onder woorden is te brengen. Door emoties overmand konden zij zich alleen uitdrukken door hem innig te omhelzen met tranen in hun ogen. Zij hadden met Paulus vele jaren heel vertrouwelijk omgegaan. Hij was in hun huizen ontvangen en in hun hart en daar was hij altijd gebleven, ook bij zijn afwezigheid. Zij konden geen afscheid van hem nemen, zonder dat hun ogen zich met tranen vulden. Zij dachten dat zij hem nooit meer terug zouden zien en bij zijn vertrek werd de hemel verduisterd door donkere wolken en ging de zon onder! Zo zien we, dat het beeld dat sommige mensen van hem hebben een karikatuur van de werkelijkheid is, een beeldvorming, die aan alle kanten mank gaat. Als Paulus inderdaad onaangenaam en onbemind zou zijn geweest, dan zou hij nooit zo veel invloed op anderen hebben gehad. Waarom was Timoteus bereid geweest zijn huis in Lystra te verlaten om een vreemdeling, die hij toch maar oppervlakkig kende, te volgen? Alleen God weet waarom. Waarom waren zijn moeder en grootmoeder genegen hem te laten gaan? Wat een sterke en beminnelijke persoonlijkheid moet Paulus zijn geweest om een veelbelovende jonge man, los te weken van huis en haard, zijn loopbaan op te laten geven en in te ruilen voor een carričre, die hem alleen maar ongemak, gevaar en laster kon brengen? Maar Timoteus was een van de velen, die door de magische persoonlijkheid van Paulus werd aangetrokken en er nooit meer los van kwam. Hij had een man ontmoet, waarin geen bedrog gevonden werd! Ook Silas verliet alles en volgde Paulus na. Hij was bereid hem te volgen, ongeacht de gevaren. Met Paulus ging hij de gevangenis in, werd afgeranseld en onderging vele andere ongemakken. Naast Paulus, zijn voeten in het blok geslagen, zong hij in de gevangenis Gods lof. Ook Titus was in de ban van Paulus' liefde gekomen, waar hij zijn leven lang niet meer uit zou ontsnappen. Het dienen van Paulus was zijn lust en zijn leven. Geen boodschap was te lang, geen opdracht te moeilijk en geen last te zwaar. Hij was zelfs bereid de ondankbare taak van het wagen van een poging om de lastige Kretenzen met Christus te confronteren, uit te voeren. Paulus was niet in staat om zijn medewerkers een stoffelijke vergoeding voor al hun inspanningen te geven. Geld had hij niet en een eervolle positie was niet voor hen weggelegd. Komfort en gemak waren voor zijn medewerkers een ongekende luxe. Hij kon hun zelfs geen veilig leven garanderen. In dat leven waren zijn medewerkers dikwijls door de dood omringd. Een dweper of iemand die uit is op onenigheid, egocentrisch ingesteld is en altijd kritiek levert zal anderen nooit zo ver krijgen dit alles voor hem te doen. Onder deze arbeidsvoorwaarden kunnen alleen gemotiveerde en toegewijde mensen de hun opgedragen taak volbrengen. Deze mannen hebben zich dan ook volkomen voor Paulus ingezet en alleen hun grote liefde voor hem kan dit verklaren. Wanneer liefde de drijfveer is, zijn we bereid alles aan te pakken, niets kan ons dan weerhouden. Door hun grote liefde voor Jezus werden de discipelen niet ontmoedigd door alle verschrikkelijke dingen, die de Here hen voorzegde en in de nabije toekomst stonden te gebeuren. De discipelen van Paulus waren bereid om met hem de gevangenis en de dood in te gaan, omdat zij zoveel van hem hielden. Prisca en Aquila riskeerden hun hals voor hem en de Galaten waren zelfs bereid om hun ogen uit te rukken en aan Paulus te geven als dit hem had kunnen helpen. De Filippenzen waren niet de enigen, die hem steeds naliepen met liefdegaven en altijd aan hem dachten, wanneer rampen en moeilijkheden hem niet bespaard bleven tijdens zijn zendingswerk. Een criticus of een eigengereide dictator zal nooit in staat geweest zijn om al deze gevoelens van oprecht meeleven bij anderen op te wekken. Wanneer Paulus heden ten dage gekleineerd wordt door allerlei verkeerde en kleinzielige vooroordelen en door minderwaardige opmerkingen van theoretici, dan weten zij niet waarover ze praten en tonen geen enkel inzicht te hebben in de psychologie van de medemens. Zorgeloos walsen ze met hun smaad en laster over alle feiten heen, zich niet bekommerend over de schade die ze hiermee bij anderen aanrichten. Wie ogen heeft om te zien en oren om te horen, stelt aan de hand van het Nieuwe Testament duidelijk vast, dat Paulus een man was met een bijzondere aantrekkingskracht en mensen, die hiervoor openstonden, voor zich innam en blijvend motiveerde om hem te helpen. Als voor een het gezegde opgaat: "Onbekend maakt onbemind", dan geldt dit zeker voor de apostel Paulus. Als hij onze liefde waard is, dan is het natuurlijk wel belangrijk, dat wij van hem gaan houden. Als wij dit nalaten, gaat een enorme kans ons voorbij en verliezen wij op alle fronten van het leven. Alleen als wij naar hem luisteren en hem lief krijgen, kan hij ook in deze tijd iets voor ons doen. Van de weeromstuit gaan wij dan ook houden van mensen, die wat in ons leven betekenen. Liefde tot God gaat niet buiten de medemens om! God liefhebben boven alles en de naaste als jezelf is de samenvatting van Zijn wet. Paulus' liefde tot God ontstond door zijn liefde voor Jezus! Want niemand heeft ooit God gezien, dan de Zoon, die Hem ons heeft geopenbaard. Wie de Zoon ziet, ziet God en wie de Zoon liefheeft, heeft God lief, die Hem gezonden heeft tot behoud van allen, die in Hem geloven. Menigeen is de weg van Paulus gegaan, met dit onderscheid, dat men eerst van Paulus ging houden en zo tot Jezus en tot God kwam. Niet als een middelaar, dat is er maar Een, maar als een gezant van Christuswege, om ons met God te verzoenen. Wij mogen op Paulus vertrouwen, omdat de Geest van Jezus in hem woont, niet hij wijst ons de weg, maar Jezus! Zo was Paulus ook Gods werktuig, het uitverkoren vat, voor Timoteus en Titus en Silas en vele anderen. Het is niet de leer van Paulus, die ons helpt maar de Geest van God, die door Paulus ons in alles nabij staat. Wij kunnen ons door Paulus laten gezeggen, omdat hij meent en wij met hem, de Geest van Christus te hebben. Het feit dat er zo velen waren die van hem hielden, is tegelijk het bewijs van zijn beminnelijkheid. Als hij niet voorkomend en beminnelijk was geweest, zou hij ook niet bij anderen geliefd zijn. Eenvoudig door zijn aanwezigheid en voorkomen gingen mensen van hem houden. Door een onzichtbare kracht werden zij door hem aangetrokken en hielden van Paulus, omdat hij zo was. Ook nu is hij nog even aantrekkelijk en beminnelijk als toen. Een arsenaal van mogelijkheden, zijn karaktertrekken, heeft hij ter beschikking om ons ook nu in deze tijd het hof te maken, zodat wij van hem gaan houden. Hij is openhartig, eerlijk en oprecht. Hij is niet afstandelijk of gereserveerd. Hij spreekt duidelijke taal. Hij toont de naďviteit van een kind. Hij heeft het hart op de tong, houdt niets achter en maakt van zijn hart geen moordkuil. Hij schaamt zich er niet voor zijn innerlijk op tafel te leggen en alles ter sprake te brengen, ook de minder fraaie dingen, die in zijn leven hebben plaats gevonden. Wij houden van hem, omdat hij zo'n gewoon mens is, net als wij. Het is verbazend, hoeveel hij op ons lijkt. Hij is impulsief. Soms zegt hij meer dan verstandig is. Zijn gevoel speelt hem altijd parten, door hem te beďnvloeden in heel zijn doen en laten. Hij zorgt soms zelf voor moeilijkheden door zijn rappe tong niet altijd te beheersen tijdens zijn vele speeches. Hij excuseert zich, toont berouwen gaat gewoon verder. Ondanks al deze feiten houden wij van hem. Altijd is hij in gevecht met zijn tegenstanders over de besnijdenis, maar hij bezwijkt nooit. Hij mag in hen teleurgesteld zijn, maar hij blijft bij zijn standpunt. Hij mag ontmoedigd zijn, maar hij legt zich er niet bij neer. Hij mag onrechtvaardig worden bejegend, hij wordt er niet bitter door. Al krijgt hij klappen dat hij erbij neervalt, hij zal zich nooit overgeven. Wat hem ook overkomt, Paulus gaat door met zijn werk. Wij voelen verwantschap met hem, omdat ook hij sarcastisch kon zijn en soms iemand kon overrompelen door het houden van een vernietigende toespraak. Zo zijn er genoeg gebeurtenissen te noemen, die ons het gevoel geven, dat Paulus in alles aan ons gelijk was. Hij is goed, maar hij is niet te goed om gewone dagelijkse dingen in zijn leven te ervaren. Wij houden van hem, omdat hij erkende, dat ook hij fout kon zijn, hij was een meester in relativeren. Daarom voelen wij ons bij hem thuis. Wij zijn blij met de toon, waarop hij zegt: "Want ik ben de geringste der apostelen, niet waard een apostel te heten, omdat ik de gemeente Gods vervolgd heb." Er zijn ook momenten geweest, dat Paulus zich beslist niet de mindere voelde van de andere apostelen en hij aarzelde niet ook dat te zeggen. Wij voelen zijn "ups en downs" zo goed aan, omdat wij ze zelf ook ervaren en daarom vinden wij hem zo door en door menselijk. Wij houden ook van hem omdat hij zo slim was om vele malen uit de handen van zijn vijanden te blijven en kans zag te ontsnappen. Het doet ons genoegen, dat hij steeds net op tijd de benen nam. Wanneer wij hem in een mand over de muren van Damascus zien vluchten, dan moeten wij daar ongemerkt om glimlachen en vinden het eigenlijk een vermakelijke situatie. Het is gewoon absurd, dat de grote held van het geloof, in een mandje over de muur van een stad wordt gesmokkeld om aan zijn belagers te ontkomen. Wanneer wij hem in het donker van de nacht uit Tessalonika zien glippen, zouden wij bijna vergeten dat hij een "heilige" is en lijkt hij zo, als de hoofdrolspeler, weggelopen uit een moderne roman. Het doet ons veel plezier om te zien met wat voor behendigheid een theoloog zich uit de voeten kan maken voor het gepeupel, dat hem op de hielen zat. Als hij met een list uit Berea ontsnapt, doet ons dat eveneens goed en stelt het ons gerust, dat ook dit hem gelukt is. Hij doet het voorkomen alsof hij naar het Oosten afreist, maar gaat plotseling naar het Zuiden en toen hij ver buiten het bereik van zijn vijanden was, ontdekten ze pas hoe volledig ze door hem waren misleid. Later ontsnapte hij uit de handen van een aantal sluipmoordenaars, die plannen hadden beraamd hem te vermoorden. Zij wilden hem op een schip, waar hij geen kant uit kon, doden, maar inplaats van per boot te vertrekken, ging hij langs de kust over land en toen zij op het punt stonden hem te doden, kwamen zij er achter, dat de vogel gevlogen was, door ze te slim af te zijn. Op de boot waren ze door Paulus ‘’in de boot’’ genomen! Paulus zelf bevond zich op dat moment al vele kilometers van hen verwijderd en lachte waarschijnlijk in zijn vuistje om de verbaasde gezichten, die zijn belagers zouden trekken, wanneer zij er achter zouden komen dat hij zich niet meer op het schip bevond. Paulus moet zelf ook plezier hebben gehad in sommige avonturen, die hij beleefde. Natuurlijk weten wij dat zij niet allemaal goed afliepen en niet iedereen werd door hem bij de neus genomen, maar waarom zou hij een mens geweest moeten zijn, die om dergelijke gebeurtenissen zelf ook niet in de lach kon schieten? Was hij zijn vijanden ook niet te slim af, toen hij door zijn neef werd gewaarschuwd voor een krijgslist, welke veertig mensen tegen hem beraamd hadden, toen hij zich als gevangene in Jeruzalem bevond? Paulus was al lang en breed te Caesarea, veilig achter slot en grendel, voor de samenzweerders wisten, dat hij op staatskosten vertrokken was om door hen niet te worden lastig gevallen. Deze mannen is hij nooit meer tegengekomen, want zonder eten en drinken sterven zelfs de felste fanatici een vroegtijdige dood! Zijn vele lijden is ons dierbaar. Door zijn lijden wordt hij gelouterd en komt zijn ziel voor ons werkelijk bloot te liggen. In de hitte van de smeltoven komen Gods kinderen openbaar. Wanneer mensen op hun slechtst zijn, is Paulus op zijn best. Wanneer de menselijke haat en wreedheid het sterkst is, komt ook zijn liefde het meest tot haar recht. Wij houden van hem, omdat het hem altijd gelukt zich niet door tegenslag te laten beďnvloeden, omdat hij bekwaam is moeilijke situaties te overwinnen door zijn moedig gedrag, omdat hij pijn en langdurige folteringen kan verdragen en altijd overwint. Hij heeft vele opvallende, goede karaktertrekken en hij beheerst ze met gratie. Het veelzijdige van zijn persoonlijkheid en zijn onbeperkt vermogen om iedereen lief te hebben verrassen ons. Hij kon inderdaad vechten als geen ander, toch werd hij nooit ruw. Moed was zijn sterkste punt. Hij was het toonbeeld van zorgzaamheid, nederigheid en hoffelijkheid, hij was bedachtzaam en edelmoedig, eerlijk en oprecht, dat was zijn training en discipline, die hij opgedaan had op de leerschool van Christus. Zijn bedoelingen waren oprecht en zijn doelstellingen hoog. Evenals zijn Meester ging ook hij overal rond om goed te doen. Het was zijn ambitie om anderen te helpen. Hij streed niet voor een goede reputatie of naam. Het was de gestalte van een dienstknecht, die hij zich aanmat. Hij was gehoorzaam tot de dood. Maar eenmaal zou God hem verheerlijken, door hem een naam te geven die uitmuntte boven die van anderen. De heerlijkheid van alle sterren is niet gelijk, de een zal meer schitteren dan de ander. Door zijn liefde voor iedereen was Paulus een van de grootste weldoeners van alle tijden. De grootste genadegave, die hij ontvangen had, was de liefde. Zijn grootste vreugde had altijd met liefde te maken. Hoe kunnen wij van Paulus gaan houden'? Hij geeft liefde en wil zelf ook geliefd zijn. Het was voor hem niet genoeg, dat hij begrepen werd, hij smeekte om liefde. Het was voor hem niet voldoende om te worden gerespecteerd, bewonderd, of vereerd, alleen liefde en dan de volle maat, gaf hem voldoening. Altijd pleitte hij voor liefde. De meerderheid van de christenen denkt, dat men hem begrijpt. Hem goed begrijpen heeft de meeste aandacht gekregen. Er zijn zelfs mensen, die er trots op zijn, dat zij Paulus zo goed begrijpen kunnen. Maar begrijpen alleen is niet genoeg om Paulus te kennen. Wie Paulus wil begrijpen moet zich immers eerst verdiepen in de mens Paulus, om daarna de apostel Paulus te kunnen horen spreken! Hij is ook een man, die onze liefde moet krijgen, van wie wij moeten houden. Het is een van de tragedies van de geschiedenis, dat aan dit aspect in het verleden zo weinig aandacht is besteed. Zijn graf ligt onder de "St. Paulus Buiten de Muren" en helaas kunnen we zelfs op de huidige dag nog zeggen, dat hij is "buiten de muren". De kerk heeft hem vooralsnog niet binnengehaald. Veel individuele christenen veroorloven zich hierdoor hem ook maar buiten hun hart te sluiten. Maar evenals zijn Meester, staat hij nog steeds aan de deur en klopt. Wat hij zegt aan de Korintiers, zegt hij ook tot ons: "Want het is mij niet om het uwe, maar om uzelf te doen." De vraag, die hij aan de Korintiers stelt, stelt hij ook aan ons: "Ontvang ik soms minder liefde, naarmate ik u meer liefheb?" Zijn beroep op de Korintiers is een appčl, dat alle eeuwen door tot ons klinkt: "Onze mond heeft zich tegen u geopend, Korintiers, ons hart staat wijd open." ~ |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||