 |
| ||||
|
„Nee!” gromde EsQuirrel. „Pakte hij hem niet?!” vroeg Snow. Moderator wiste zich het zweet van het voorhoofd. De teller stond inmiddels op 59997, zag hij. „Nee,” zei EsQuirrel. „Wat kan het zijn?” „Ik heb geen flauw idee,” zei Snow, die alles nog eens langsliep in gedachten. Alles leek te kloppen... Wat had EsQuirrel — of hij — fout gedaan? Hij voelde zich gehandicapt, zo zonder computer. Hè, ik wou dat ik kon meekijken! dacht hij gefrustreerd. Zou die stroomstoring al voorbij zijn? Hij stond op en liep met de telefoon aan zijn oor naar beneden. Niet, dus, concludeerde hij direct. Zijn vader keek hem vanaf het leren bankstel aan en haalde zijn schouders op. Hij grijsde eens en verdween weer naar boven. „Snow? Wat was die procedure ook alweer?” vroeg EsQuirrel Snow herhaalde de reeks opdrachten, tot aan het invoerscherm. „Heb je de getallenreeks goed ingevoerd?” „27 18 73 91, toch?” „Ja, dat klopt.” „Heb ik precies zo ingevoerd als ze in die foutmelding verschijnen.” Snow bevroor, met de hand op de deurkruk van zijn eigen kamer. „Zei je... 'precies zo'?” vroeg Snow gespannen. „Ja,” luidde het antwoord. „Moet dat niet, dan?” „Nee,” antwoordde Snow opgelucht. „Je moet ze met komma’s scheiden.” „Aha,” klonk het. „Apply... source-bestand 'snip' inladen... Ja... Implement... Nee, hè. Hij pakt hem wéér niet!” |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||